Είδα τα μάτια σου κλαμένα,
στο πρόσωπό σου μια σκιά
ποιο σύννεφο έκρυψε τον ήλιο,
του φεγγαριού τη ζωγραφιά;
Τα χείλη ποτισμένα
πίκρα,
μια άσπρη τρίχα στα
μαλλιά
πες μου της άνοιξης
λουλούδι
ποιος σου ’χει πάρει
τη μιλιά;
Ποιος δε σεβάστηκε το
σώμα,
της Αφροδίτης το κορμί
που γέρνει τώρα σαν το
δέντρο
που το χτυπήσαν
κεραυνοί;
Μην τρέφεις άλλες αυταπάτες
κι απ’ την αλήθεια μην κρυφτείς
το τζάμι αν σπάσει δεν κολλάει
κι αν προσπαθήσεις θα κοπείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου