ΣΕ ΟΝΕΙΡΟ

Γυμνός στην άμμο την υγρή
κι ο ουρανός σεντόνι
και το κορμί σου δίπλα μου
φωτιά που με πυρώνει.

Πώς να δαμάσεις τ’ όνειρο
σαν έχει πάρει φόρα
με το φεγγάρι ολόγιομο
κι ακλείδωτη την ώρα;

Με ταξιδεύουν τα φιλιά
στις γειτονιές του απείρου
κλείνω τα μάτια, απ’ τα φτερά
μην πέσω του ονείρου.

Αυτοί οι στίχοι μελοποιήθηκαν από τον Αιτωλοακαρνάνα συνθέτη Βασίλη Παπαδογιώργο.
Η εντελώς πρόχειρη ηχογράφηση έγινε κατά τη διάρκεια της παρουσίασης των βιβλίων μου στη ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ τον Ιανουάριο του 2009. Ακολουθεί το video.
Ο Βασίλης Παπαδογιώργος έχει μελοποιήσει αρκετά τραγούδια σε δικούς μου στίχους,δεν ξέρω αν καταφέρουμε να τα γράψουμε σε C.D.

ΤΟ ΣΑΜΑΛΙ

Σίγουρα ο προπάππους του
θα έφτιαχνε χαλβάδες,
στη Μικρασία ήταν γνωστός
σ’ όλους τους μαχαλάδες.

Την τέχνη του κληρονομιά
άφησε μες στα χρόνια
κι απ’ τη δική του τη γενιά
έφτασε στα εγγόνια.

Το επώνυμό του άλλωστε
μας πείθει ολωσδιόλου
ο απόγονός του λέγεται:
Γεώργιος Χαλβατζόγλου.

Ο Γιώργης, άντρας με αρχές,
τιμάει τ’ όνομά του
με το μεράκι του παππού
γαρνίρει τα γλυκά του.

Μα απ’ το χαλβά προχώρησε
ακόμα παραπέρα
και τη ζαχαροπλαστική
πήγε σε άλλη σφαίρα.

Στο σάμαλι ειδικεύτηκε
και το ’κανε επιστήμη•
μένει η μπουκιά ανεξίτηλη
στης γεύσεως τη μνήμη.

Όποτε φέρνει το ταψί
επάνω στο πατάρι
ρουφιάνους στέλνει ο Τερκενλής
τη συνταγή να πάρει.

Πέφτουμε πάνω στο γλυκό
λες κι είμαστε καρτάλια
κι αυτός κοιτάζει ευτυχής
πίσω απ’ τα ματογυάλια.

Το δε κομμάτι της ντροπής
ποτέ ορφανό δε μνήσκει
και όποιος έρχεται αργά
τρίμματα μόνο βρίσκει.

Είμαστε τυχεροί λοιπόν
στο στέκι του Ιορδάνη
με μουχαμπέτι και καφέ
μα μόνο αυτό δε φτάνει.

Γευόμαστε το πιο εκλεκτό
σάμαλι στο κουρμπέτι
δια χειρός του φίλου μας
που ’χει καρδιά σερμπέτι.

ΓΕΝΕΘΛΙΑ-ΗΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ

Σήμερα θα σας διηγηθώ
μια αληθινή ιστορία,
στους ώμους μου την κουβαλώ
απ’ το πενήντα τρία.

Οκτώ του Μάρτη, Κυριακή
δώδεκα μεσημέρι
και ο πατέρας μου έλαβε
χαρμόσυνο χαμπέρι.

Ότι γεννήθηκε ο Υιός
-το πρότυπο του άντρα-
κι η Αφροδίτη έστειλε
μία γαλάζια χάντρα.

Ήρθε κι ο ίδιος ο Έρωτας
με βέλη στο θηκάρι
και τα φτερά του άφησε
πάνω στο μαξιλάρι.

Νύμφες, Νεράιδες ήρθανε,
Μούσες, παρθένες κόρες,
στο λίκνο με νανούριζαν,
με κούναγαν σε αιώρες.

Κι είπανε τότε οι Θεοί
και οι του Ιερατείου:
Ιδού ο φύλαξ Άγγελος
του γυναικείου αιδοίου.

Κι ορίσανε των γυναικών
ημέρα Οκτώ του Μάρτη
και μ’ έχρισαν των θηλυκών
Άγιο και Προστάτη.

ΠΑΤΑΡΙ LIVE

Στο Άβατο το Σάββατο
το sex ήταν το θέμα
-μα όχι επιπόλαια-
κάτω από άλλο βλέμμα.

Άκρως επιστημονική
ήτανε η κουβέντα,
οι ειδικοί αδιάσειστα
έφεραν ντοκουμέντα.

Το λόγο είχαν οι γιατροί:
χειρούργος, πρωκτολόγος,
γυναικολόγος μαιευτήρ
και ο δερματολόγος.

Μας μίλησαν για libido,
σαφώς: using or loosing
προστάτη, ινομυώματα
και after εάν tsoosing.

Αίφνης εντός του Μεντρεσέ
-μες στων ανδρών τη Μέκκα-
θρασύτατη, απρόσκλητη
εισήλθε μια γυναίκα.

Με εμφανή στο πρόσωπο
ίχνη κλιμακτηρίου
ύφος εταίρας πάνσοφης
αρχαίου συμποσίου.

Κι ενώ επικράτησε σιγή
εντός του εντευκτηρίου
την ευκαιρία άδραξε
σύντομου λογυδρίου.

Μα ήταν σαν να έκανε
εμπρός μας χαρακίρι
θεωρώντας ότι πίνεται
η ίδια στο ποτήρι.

Ή όταν μας εκτόξευσε
ετέρα κεραμίδα
πως, άμα λάχει, ντύνεται
με διαφανή χλαμύδα.

Δε γνώριζε η αφελής
εμείς πως δε μασάμε
πως του Ηλί τις διδαχές
με πάθος μελετάμε.

Ότι: μέχρι τα είκοσι
βαριά είκοσι δύο,
μετά από κει για απόσυρση
στέλνουμε το αιδοίο.