Σε παλαιό στιχούργημα,
με αίσθημα ευθύνης
απέδωσα τα εύσημα σε
νύφες της Μπαμπίνης.
Για τους γαμπρούς δεν
έγραψα, είναι εύκολο το θέμα-
τους παρασέρνει τους
πολλούς των γυναικών το ρέμα.
Μπήκανε, κάποιοι,
σώγαμπροι, πήραν και πανωπροίκι
κι ακόμα φτιάχνουνε
καφέ στης πεθεράς το μπρίκι.
Απ’ δικούς μας τους
γαμπρούς, ένας τους ξεχωρίζει
χαλάλι που του ρίξανε
στο γάμο τόσο ρύζι.
Μιλώ για τον εξ Αττικής
και βέρο Αρβανίτη
που αγόρασε οικόπεδο
και έχτισε και σπίτι.
Σπίτι όχι αδιάφορο,
αλλά με χαρακτήρα
έχει άποψη ο άνθρωπος
και διαθέτει πείρα.
Ίσως να πουν κακεντρεχείς:
¨δεν κρύβεται το χρήμα¨
και άλλοι το διέθεσαν
μα δεν αφήσαν στίγμα.
Όμως ετούτος ο γαμπρός
δε στέκει στο εγώ του
νοιάζεται και για το
χωριό και θέλει το καλό του.
Ξεπέρασε όλους τους
γαμπρούς μα και πολλούς ακόμα
που στου χωριού
μπουσούλισαν –μικρά μωρά- το χώμα.
θα αποκαλύψω το όνομα,
κι ας μην το επιτρέπει
με την ευχή ¨να ’σαι
καλά, εύγε Θανάση Στέρπη¨.
