Ένα ρητό διαχρονικό ας ξαναθυμηθούμε∙
λέγαν οι αρχαίοι: ¨ενός κακού μύρια ακολουθούνε¨.
Δε φτάναν όλα τα δεινά που έφερε η κρίση
κι άλλη πληγή στον τόπο μας έχει κακοφορμίσει.
Πάλι τα Διυλιστήρια άνοιξαν τα φουγάρα
και κάθε μέρα κάνουμε τη βρόμα τους γαργάρα.
Τώρα που ο κόσμος λύγισε από την ανεργία
για εκείνους που ρυπαίνουνε είναι χρυσή
ευκαιρία.
Λένε: ¨ποιος θα αντισταθεί, ποιος πένης θ’
αντιδράσει,
ο άνεργος που τάζουμε σ’ εμάς δουλειά θα πιάσει;
Κατηγορίας δεύτερης πολίτες τα χαϊβάνια¨.
Κι αφήνουν τα μεσάνυχτα τα δύσοσμα ντουμάνια.
Στον Κουκλουτζά, στο Κορδελιό, Ντούντουλαρ και
Κασκάρκα
και στ’ Αραπλί μαυρίσανε και σωθικά και σάρκα.
Προβλήματα αναπνευστικά και οι καρκίνοι αβέρτα
και τα γραφεία κηδειών για κάσες παίρνουν μέτρα.
Όμως τι κάνουν οι ταγοί, των Δήμων τα κεφάλια
μοχθούνε για των πολιτών υγεία και ασφάλεια;
Αντί σ’ αυτούς τους ¨ρυπαρούς¨ να στήσουν ένα
μπλόκο
σφυρίζουν αδιάφορα, κοινώς κάνουνε μόκο.
Μάλιστα κάποιοι υιοθετούν όσα υποστηρίζουν
οι δράστες που τα δύσοσμα αέρια σκορπίζουν.
Πως τάχα είναι ακίνδυνα, σαν των νυχιών την όζα
ή όπως το ανθρακικό που έχει η γκαζόζα.
Και όλα αυτά γιατί ύπουλα δουλεύει η εταιρία
στους Δήμους δίνει πού και πού καμία χορηγία.
Κι έτσι γίνονται υπάλληλοι του επιχειρηματία,
η μέθοδος πασίγνωστη στην αποικιοκρατία.
Η εξουσία του χρήματος δουλεύει με το γάντι
δίνει μια χάντρα γυάλινη και κλέβει το διαμάντι.
Μα ευτυχώς υπάρχουνε και ενεργοί δημότες
του Ευόσμου και του Κορδελιού αλλά και
Χαρμανκιώτες
που πλέον δεν ανέχονται να τους ταΐζουν βρόμη∙
ανήσυχοι, ενήμεροι, με άποψη, με γνώμη
της TVαποχαύνωσης λύσαν τις
χειροπέδες
έβγαλαν τις παντόφλες τους, άφησαν καναπέδες
μέσα απ’ το διαδίκτυο, βγάλαν ανακοινώσεις
κι όλους τους συντοπίτες τους καλούν σε
συγκεντρώσεις.
Όσοι για την υγεία μας, λοιπόν, ανησυχούμε
και για το μέλλον των παιδιών λέμε ότι αγωνιούμε
νομίζω απ’
το καβούκι μας είναι καιρός να βγούμε
από τα λόγια, απ’ τις ευχές στη δράση να
βρεθούμε.
Με τη συλλογικότητα θα διώξουμε τα νέφη
γιατί η ιδιώτευση καπνούς φουγάρων τρέφει.
Τα κέρδη που αυγατίζουνε για την ολιγαρχία
ή η ανθρώπινη ζωή πιότερη έχει αξία;