ΚΑΠΟΥ ΜΙΑ ΒΟΜΒΑ ΣΚΑΕΙ

Βρόμικη η πολιτική από τη γέννησή της

πόρνη μα με βαρύμισθο το αειθαλές κορμί της.

Της εξουσίας εραστές στα σκέλια της ερίζουν

τα εσώρουχά της τ’ άπλυτα σημαίες ανεμίζουν.

Μα απ’ τη στιγμή που οι ¨Αγορές¨ γίναν προαγωγοί της

και υποκοσμικά καρτέλ ορίζουν την τιμή της,

η άσκηση πολιτικής γίνεται ¨παρά φύσει¨

η χαλκευμένη είδηση έχει κυριαρχήσει.

Σε οθόνες  αποχαύνωσης  αυγά φιδιών τσουγκρίζουν,

πορνοβοσκοί αχυράνθρωπους για ηγέτες προορίζουν. 

Χάθηκε κάθε πρόσχημα ορίων μα και όρων

μ’ ασέλγειες παρακρατικών κι ορδές προβοκατόρων.

Πατριδοκάπηλοι έμμισθοι  κρατούνε τα ηνία

και παραπίσω οι νονοί της νύχτας  σε εφεδρεία.

Κι αν δουν πως κάποιο σχέδιο κάπως δεν ¨περπατάει¨

μαύρα, βαθιά μεσάνυχτα  κάπου μια βόμβα σκάει.

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ

Ευχάριστη η έκπληξη που βίωσα χτες βράδυ

ενώ μες στο ψιλόβροχο βάδιζα στο σκοτάδι.

Από το ¨Μεζεδόκηπο¨ με κάλεσαν σειρήνες

πίσω απ’ τα τζάμια άνθισε ένα μπουκέτο μνήμες.

Παιδιά δεκατριάχρονα κι εγώ ήμουν τριαντάρης

μα ο χρόνος ο πρωταθλητής τρέχει σαν κατοστάρης,

αφού έχω τώρα προ πολλού περάσει τα εξήντα

κι εκείνα είναι δυο σκαλιά πριν από τα πενήντα.

Αγαπημένοι μαθητές, φουρνιά ευλογημένη

στις θύμησές μου πάντοτε θέση έχει κλεισμένη.

Μπήκα ως ¨συνομήλικος¨ πλέον μες στην παρέα

μέσα σε μια αγκαλιά ζεστή, σε ατμόσφαιρα ωραία.

Και θυμηθήκαμε ξανά τ’ αθώα χρόνια εκείνα

γέλια, τραγούδια και χορός, πρόσωπα άσπρα κρίνα.

Σβήσαμε το διάστημα που ’χει μεσολαβήσει

και πνίξαμε μες στο πιοτό την ψυχοβγάλτα κρίση.

Ξαγρύπνησα ως το πρωί  απ’ τη συγκίνησή μου

μια ευτυχισμένη πρόσθεσα σελίδα στη ζωή μου.

Εύχομαι υγεία, προκοπή σ’ αυτούς και στα παιδιά τους

κι η νιότη να ’ναι άσβεστη πάντοτε στην καρδιά τους.

ΟΥ ΓΑΡ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟΝ

Κάποτε τον ονόμασα Άγιο Βαλεντίνο 

κι έγραψα πως για πάρτη του πολλές ήπιαν κινίνο.

Έκτοτε ο συνάδελφος και φίλος μας ο Ντίνος

¨την είδε¨ τζόβενο, τεκνό και εραστής Λατίνος.

Με ντύσιμο νεανικό συχνάζει στα μπαράκια

selfies βγάζει μεσάνυχτα με νέα κοριτσάκια,

προσέχει τη διατροφή, γυμνάζεται επιμόνως

με βάρη και με τρέξιμο• μα αμείλικτος ο χρόνος

του υπενθυμίζει τακτικά με πόνους και με θλάσεις

ότι για τους μεσήλικες ήπιες πρέπουν δράσεις.

Αυτός, όμως, δεν άκουσε τις προειδοποιήσεις,

τους νόμους και κανονισμούς αγνόησε της φύσης.

Και έπαθε μια σοβαρή ζημιά στο γόνατό του

κι έμαθα ότι κάμφθηκε τώρα το ηθικό του.

Λέει στο γιατρό ¨δε νοιάζομαι για γόνατα και ισχία

φοβάμαι το …..επίμαχο μην πάθει αφλογιστία¨.