Όχι, δεν ήτανε Ρομά
ή πρόσφυγας λαθραίος
δεν ήταν μωαμεθανός
ούτε και ιουδαίος.
Ελληνική η ρίζα του
κι η γλώσσα η μητρική του
άκρως αρχαιοελληνική
και η κατατομή του.
Τα διαπιστευτήρια
λοιπόν, ήτανε τζάμι
παρ’ όλα αυτά το αίμα του
κύλισε σαν ποτάμι.
Ναι, έτσι είναι φίλοι μου
διόλου μην απορούμε
και την πραγματικότητα
κατάματα ας δούμε.
Όταν τους πρωτοείδαμε
ντυμένους μες στα μαύρα
τι σημασία δώσαμε;
Όση σε μία σαύρα.
Όταν σημαίες σήκωναν
μπροστά στο λαουτζίκο
βλέπαμε μόνο αρνιού προβιά
κι όχι το γκρίζο λύκο.
Όταν τους ξένους χτύπαγαν
τους κλείσαμε το μάτι
να, κάπως έτσι δίνουμε
το θάρρος στο χωριάτη.
Τους δώσαμε υπόσταση
με ετυμηγορία
και το χαστούκι τ’ άνανδρο
το είπαμε ανδρεία.
Άρα δεν ήταν το ερπετό
σαύρα ή σαμιαμίδι
ζεσταίναμε στον κόρφο μας
δηλητηριώδες φίδι.
Κλωσήσαμε τα φιδαυγά
που σπάσανε το τσόφλι
κι ο ζόφος του σκοταδισμού
έφτασε ως το κατώφλι.
Εγέρθητι απ’ το λήθαργο
δεν είναι υπόθεση άλλων
γιατί οσονούπω ακολουθούν
οι νύχτες των κρυστάλλων.
