Γίνεται στο Ξηρόμερο
ανάπτυξη μεγάλη,
στη χώρα μας δεν έχω
δει τέτοια να υπάρχει άλλη.
Μπουλντόζες, τσάπες,
φορτηγά, νταλίκες, διαβολάκια∙
χωράφια αποψιλώνονται,
ανοίγονται χαντάκια.
Τα εργοτάξια παντού
νυχθημερόν σε δράση
γαλβανιζέ κοιλοδοκοί
φυτρώνουνε σαν δάση.
Ο τόπος μας ξεφώτισε
από άχρηστη χλωρίδα
τζάμια παντού,
αστραφτερή της γης η επιδερμίδα.
¨Πράσινη¨ η ανάπτυξη,
χωρίς την πρασινάδα
αυτό είναι το όραμα για
μία νέα Ελλάδα.
Κι αφού το κατά κεφαλήν
εισόδημα έχει ανέβει
ήρθε ένας φίλος μου να
δει το θαύμα που συνέβη.
Αυτή την απογείωση εδώ
που συντελείται
το μέλλον της πατρίδας
μας που τώρα οικοδομείται.
Να δει τους νέους
παραγωγούς και τις βιοτεχνίες
καφέ, ταβέρνες και
πανσιόν, βιτρίνες-τζαμαρίες.
Να δει που ανοίξανε
δουλειές, κι αυτός να επιχειρήσει
να στήσει το εργαστήρι
του κι εδώ να κατοικήσει.
Πάει στο ένα το χωριό,
ψυχή δεν περπατάει
πάει στο άλλο, ένα
σκυλί σε στύλο κατουράει.
Στο τρίτο είδε να
λιάζονται στο δρόμο δυο γερόντια
ρούχα φορούσαν ταπεινά
και είχαν σάπια δόντια.
Στο τέταρτο στέκει
μπροστά σ’ ένα κλειστό σχολείο,
σκέφτηκε: ¨πήγαν
εκδρομή με το λεωφορείο¨.
Στάση στο πέμπτο για
καφέ, ήταν κεφαλοχώρι
πέντ’ έξι ήταν αραχτοί,
τον σέρβιρε ένα αγόρι.
Ρωτάει: ¨δεν είσαι
μαθητής;¨, ¨εννιά είμαστε γραμμένοι
οι άλλοι οκτώ κι ο
δάσκαλος είν’ όλοι γριπωμένοι¨.
¨Πού είναι η
ανάπτυξη;¨, ρωτάει τους θαμώνες
κι ένας του δείχνει
λέγοντας: ¨κοίταξε τους πυλώνες,
ανάπτυξη όχι για μας,
ανάπτυξη για άλλους
αυτοί δεν κατοικούν εδώ
μα στέλνουν παπαγάλους,
να διαλαλούν τις
πράσινες μεγάλες επενδύσεις
και να χορταίνει ο λαός
ακούγοντας ειδήσεις.
Το βλέπεις με τα μάτια
σου, βουλιάζει αυτός ο τόπος
φεύγα, γιατί το χρόνο
σου χάνεις εδώ ασκόπως.
Να στείλεις
χαιρετίσματα απ’ του Ξηρομερίτες
στους πατριώτες να πεις
να μην ακούν μεσίτες.
Όμως, σ’ εκείνους να
μην πεις, ούτε σε μέρη άλλα
ότι σε πράσινα άλογα
μπήκαμε εμείς καβάλα¨.
