VALVICTIS I

Μου έγραψες σ’ ένα χαρτί:
«ουαί τοις ηττημένοις
κι εκείνο που χρειάζεται
είναι να περιμένεις».

Όμως σ’ ετούτους τους καιρούς
είναι πικρές οι νίκες
πληρώνουν τίμημα βαρύ
κι οι ολυμπιονίκες.

Προκλήσεις δέχτηκα πολλές
να πάρω νίκες μύριες
μα το γνωρίζω πια καλά
ότι θα είναι πύρρειες.

ΕΚΠΤΩΣΗ

Στην εποχή της έκπτωσης
-κι είναι μακρά η ρημάδα-
χάθηκαν μέτρα και σταθμά
άλλα είναι τα γράδα.

Και υπάρχει συναγωνισμός
-ήρθαν τα πάνω κάτω-
πρώτος απ’ όλους ποιος θα βρει
του βαρελιού τον πάτο.

Δε φτάνει που ως τα γόνατα
είχαμε τους καβάλους
τώρα οι ζώνες έφτασαν
κάτω απ’ τους αστραγάλους.

ΤΟ ΔΑΚΡΥ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ

Απ’ τα γαλάζια μάτια σου
κύλισε ένα δάκρυ
κόκκινο, αίμα, και καυτό
και εμένα έκανε στάχτη.

Δεν ήταν δάκρυ έρωτα
δάκρυ για απιστία
ούτε γι’ αρρώστια ανίατη
ούτε και για κηδεία.

Μον’ ήταν για το άδικο•
δάκρυ χολή και πίκρα
γι’ αυτό το πισωγύρισμα
για του Λαού την ήττα.

Για οράματα ανεκπλήρωτα
πλάνα ματαιωμένα
για κόκκινα γαρίφαλα
στο χώμα μαδημένα.

Ξέρεις όμως τι σκέφτομαι
αγαπητή Σοφία
μια φράση που άφησε ο λαός
με τη θυμοσοφία.

Ότι του Ήλιου τον τροχό
ο αγώνας τον γυρίζει
μα έρχονται χρόνοι δίσεχτοι
κι απ’ το μηδέν αρχίζει.

Κι αν τώρα ο Ήλιος χάθηκε
και ζούμε μες στον πάγο
μπροστά είν’ οι Πρωτομαγιές
κι άλλα πολλά Σικάγο.
Άρης 4-3-2010