ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΙΔΟΥΝ

Κοντά ένα αιώνα πριν αυτή η ιστορία,

στην Κούβα  το ’24 βγήκε η φωτογραφία.

Ο γιος από τη μακρινή και τροπική Αβάνα

ποζάρει και ταχυδρομεί στην πονεμένη μάνα.

Και πιθανόν με δανεικά ρούχα, καπέλο, ύφος•

το αμερικάνικο όνειρο αληθινό ή μύθος;

Σημειώνει δε με έμφαση στην κάρτα που ’χε στείλει:

¨για να με ιδούν, μανούλα μου, οι συγγενείς και οι φίλοι¨.

Ο ΟΡΝΙΘΩΝΑΣ ΤΟΥ ΜΠΙΛΗ

Διαβάσατε στο internet

αγαπητοί μου φίλοι

πως ψόφησε ο πετεινός

του ορνιθοτρόφου Μπίλη;

Οι κότες κακαρίζουνε

πένθιμα οι κακομοίρες:

¨πού πας βαρβάτε κόκορα

και μας αφήνεις χήρες,

ποιος θ’ ανεβαίνει με ορμές

επάνω στα φτερά μας

και ποιος θα γονιμοποιεί

τα εκλεκτά αυγά μας;

Ο Μπίλης φέτος άτυχος,

 κοτόπουλα είχε τόσα•

ψοφήσαν κάμποσα, μαζί  

κι η πιο καλή του η κλώσα.

Ο ίδιος, τότε, έκατσε

και κλώσησε τ’ αυγά της

και σαν παιδιά του νοιάζεται

τα ορφανά πουλιά της.

Ο Μπίλης, που είναι φλύαρος,

έπαθε μουγκαμάρα

κι απ’ το πρωί με μια φωτιά

φουμάρει τα τσιγάρα.

Πήγα να τον συλλυπηθώ

-ήταν στον ορνιθώνα-

μπαίνω στο βάθος, κοίταξα

και έμεινα κολόνα.

Κάτω το παντελόνι του,

λουσμένος στον ιδρώτα,

κοκόριζε ενώ ήτανε

καβάλα σε μια κότα.