ΕΝΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ

Στη «ΡΙΖΑ» κάποτε έστειλα
μία συνεργασία
κι έγινε απ’ το κινητό
η πρώτη γνωριμία.

Μα δε συναντηθήκαμε
δε σφίξαμε τα χέρια
μόνο απ’ το τηλέφωνο
λέγαμε τα χαμπέρια.

Ακόμα εκκρεμεί ο καφές
κάπου σε μια πλατεία
γιατί μπήκε στου βίου σου
τη βίβλο η τελεία.

Και ήπια μόνος τον καφέ
πικρό και θυμωμένο
αφού σου φύλαγε η ζωή
άδικο πεπρωμένο.

Σε πρωτοείδα εξώφυλλο
σ’ αφιέρωμα στη «ΡΙΖΑ»
και τότε τη βλαστήμησα
τη μοίρα σου τη γκρίζα.

Μα κράτησα ανεξίτηλη
στη μνήμη τη μορφή σου
να σε γνωρίσω όταν θα ’ρθω
ψηλά κι εγώ μαζί σου.

Όσα αφήσαμε μισά
κι άλλα πολλά θα πούμε
κι από την κούπα του Θεού
διπλό καφέ θα πιούμε.
26-6-2009

Τους στίχους αυτούς, αφιερωμένους στο Γιώργο Ν. Ππαπαιωάννου (1970-2008) τους έστειλα για δημοσίευση στο περιδικό "ΡΙΖΑ". Ίσως να απορρίφθηκαν από τη συντακτική επιτροπή, ίσως να μην έφτασαν ποτέ.

ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΟΣ ΚΑΙ ΡΕΣΤΑ

Πτωχεύσαμε μία φορά
τότε επί Τρικούπη
που άδειασε ο κουμπαράς
και τρύπησε το κιούπι.

Αλλά το δις εξαμαρτείν
σοφού λαού δεν πρέπει
και ιστορία μακραίωνη
δεν του το επιτρέπει.

Όμως για δεύτερη φορά
μας ρίξαν με την πλάτη
κι οι κερδοσκόποι διεθνώς
μας πιάσανε πελάτη.

Κι αυτοί που επωφελήθηκαν
ζητούν τη συνδρομή μας
να δώσουμε και τα ψιλά
απ’ τ’ αχαμνό πουγκί μας.

Αφού τα υπεξαίρεσαν
χρυσαφικά κι ασήμια
τώρα που πάθαμε ζημιά
μας θέλουνε μπρατίμια.

Βλέπω μία συναίνεση
στο νέο καροτσέρη
να ξεκολλήσει η άμαξα
να βάλουμε ένα χέρι.

Και πες ότι συμβάλουμε
και βγαίνουμε απ’ το λούκι
θα ξεχαστούν όσοι βαθιά
μας βάλαν το παλούκι;

Τότε πρέπει να κάνουμε
το τελικό ταμείο
να βρούμε της πατρίδας ποιοι
ατίμασαν το αιδοίο.

Και να τους πούμε ορθά κοφτά
και δίχως μανιφέστα:
¨πληρώστε το λογαριασμό,
δώστε μας και τα ρέστα¨.

ΤΟ ΚΟΛΑΡΟ

Παρασκευή πρωί-πρωί
φόρεσα το κολάρο
που από καιρό ένας γιατρός
μου σύστησε να πάρω.

Η σύνευνος μού πρόσφερε
ένα ζεστό φλαμούρι
και το θερμόμετρο έβαλα
λες κι ήταν γλειφιτζούρι.

Είπα: ¨υγρασία, η βροχή
και τα πενήντα φεύγα
κάναν το σπαθωτό κορμί
σαν λυγισμένη βέργα¨.

Περαστικά, μου ευχήθηκαν
πεθερικά, γειτόνοι
κι εγώ να κάνω μορφασμούς
ότι με ζώνουν πόνοι.

Συμπάσχαν οι συνάδελφοι
και οι συναδέλφισσές μου
γονείς αλλά και μαθητές
και οι μαθήτριές μου.

Πού να ’ξεραν οι αφελείς
ποια είναι η αιτία
γι’ αυτό το στραβολαίμιασμα
χτες βράδυ στην πλατεία.

Περνούσε δίπλα μια ¨θεά¨
με ένα super mini
και ένα στήθος σφριγηλό
που ’φερνε σκοτοδίνη.

Αυθόρμητα από θαυμασμό
γύρισα το κεφάλι
κι έμεινε εκείνο αγύριστο
κι εγώ σε μαύρο χάλι.

Το πέσιμο ή το χέ - - μο
φοβόμουνα ως τώρα
γιατί της ηλικίας μου
λένε πως είναι «δώρα».

Κι ενώ από κείνα πρόσεχα
μην πέσω στο κρεβάτι
δε φανταζόμουν πως ζημιά
θα πάθω απ’ το «μάτι».
Άρης 13-2-2010

ΟΡΓΙΣΜΕΝΟ ΜΗΝΥΜΑ

Μας κλέψατε τις Κυριακές
και τ’ απογεύματά μας
ένα τσιγάρο, έναν καφέ
και τα χαμόγελά μας.

Όμως δε βάλαμε εμείς
το χέρι μες στο μέλι
κι είμαστε αντί για τον αφρό
στον πάτο απ’ το βαρέλι.

Εξανεμίστηκαν με μιας
τόσων ετών οι κόποι
και σε μια νύχτα πλούτισαν
τράπεζες, κερδοσκόποι.

Ακούστε, τελευταία φορά
που κάνουμε θυσίες
που δίνουμε το υστέρημα
για τους εγκληματίες.

Κι αν, λέω, αν, ξανά μανά
μας πείτε, μια απ’ τα ίδια
σας πήρε και σας σήκωσε
να πάτε στα τσακίδια.

Τι Τουπαμάρος, τι Τζιχάντ
Αλ-Κάϊντα, Καμικάζι
να είμαι από μια μεριά
και να σας κάνω χάζι.
Άρης 10-2-2010

ΔΕΝ ΚΡΥΒΟΝΤΑΙ

Το γλείψιμο, το σκύψιμο
ο βήχας και το χρήμα
κι ο έρωτας δεν κρύβονται
είναι αφρός στο κύμα.

Στο γλείψιμο επακόλουθο
είν’ τα σπυριά στη γλώσσα
στο σκύψιμο συμπτώματα
που ’χει από πίσω η κλώσα.

Ο βήχας δε στομώνεται
ούτε και με τσιρότο
το χρήμα συμπεριφορές
αλλάζει με το πρώτο.

Ο έρωτας τα βέλη του
αδειάζει απ’ τη φαρέτρα
βάζει φωτιά μες στην καρδιά
κι αυτή δεν είναι ψεύτρα.

ΕΡΩΤΟΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Τόπο αλλάζουνε πολλοί
για λόγους διαφόρους
άλλοι την τύχη τους να βρουν
κι άλλοι χρωστάνε φόρους.

Ή για να αποφύγουνε
δικτάτορες δυνάστες
είτε για μια μπουκιά ψωμί
πηδούν συνόρων φράχτες.

Άλλοι οδεύουν νόμιμα
κάποιοι ως κοσμοπολίτες
μα οι πολλοί λαθρόβιοι,
παράνομοι πολίτες.

Μα υπάρχουν κάποιοι που η ορμή
του έρωτα τους παίρνει
μία μοιραία γι’ αυτούς γυνή
σε άλλη γη τους φέρνει.

Όσοι λοιπόν πιαστήκαμε
αιχμάλωτοι από δαύτες
μας λένε οι άλλοι σήμερα
ερωτομετανάστες.

Από τη συλλογή ¨Ωδαι τοις ηττημενοις¨