Ο ΣΩΚΡΑΤΗΣ ΚΙ Ο ΑΡΑΠΗΣ

Τον ξέρετε όλοι θαρρώ το φίλο το Σωκράτη

έναν δανδή* εκλεκτικό, του sex αριστοκράτη.

Μα όταν κάποιος βρίσκεται σε κάποια ηλικία

από την χρήση την πολλή χαλνούν τα ¨εργαλεία¨.

Προχτές, λοιπόν, ο φίλος μας ήταν στο χειρουργείο

του βάζαν εμφυτεύματα στους όρχεις του τους δύο.

Την ώρα εκείνη μηχανή στην Τσιμισκή ανετράπη

σερνόμενη παρέσυρε και φόνευσε Αράπη.

Καρδιά, συκώτι και νεφρά πάν για μεταμοσχεύσεις

κι ενώ το πέος όδευε προς τις αποχετεύσεις,

¨φέρτε το εδώ¨ είπε ο γιατρός ενόσω χειρουργούσε

και στο Σωκράτη άλλαξε τ’ όργανο που πηδούσε.

Με αλλαγμένα ¨υδραυλικά¨ εξήλθε ο Σωκράτης

και ως προς την επίδοση πλέον σωστός Αράπης.

Κι ενώ πριν την επέμβαση γούσταρε μόνο φούστα

αδιακρίτως φύλου πια επέκτεινε τα γούστα.

Γι’ αυτό κι οι Σαββατιάτικοι οι φίλοι στο Πατάρι

τρέχουνε να προλάβουνε τοίχο και μαξιλάρι.

Και όποιος έρθει αργότερα και κάτσει σε καρέκλα

απ’ το Σωκράτη απόσταση αφήνει τρία μέτρα.

Όμως για να μην έχουμε συνέχεια αυτή την έγνοια

φοράμε πια γαλβανιζέ βρακιά λαμαρινένια.

*Δανδής = άνδρας με επιτηδευμένη κομψότητα στην ενδυμασία

                 και στον τρόπο συμπεριφοράς.

ΤΟ ΡΑΔΙΟ

Ένα κουτί, δύο κουμπιά

μια κάθετη βελόνα

    κι έγινε ο κόσμος γειτονιά

μέσα σ’ έναν αιώνα.

Κλείσε τα μάτια κι άκουσε

στα μεσαία, στα  FM και στα βραχέα

δες με τα μάτια σφαλιστά

τις εικόνες που σου φέρνει μια κεραία.

Το ράδιο, ερτζιανών

κυμάτων, είναι δέκτης

μα ονειρικών και μαγικών

σκέψεων αναφλέκτης.

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ 16-12-2015

Εμείς που στο σχολείο αυτό

είχαμε υπηρετήσει

και σ’ άλλη φάση είμαστε

τώρα σ’ αυτή τη ζήση,

καλούμε κι όσους είσαστε

στην τάξη ¨εν ενεργεία¨

να κλείσετε για μια βραδιά

λιγάκι τα βιβλία,

για μία συνεδρίαση

όχι βαθμολογίας

φοίτησης και διαγωγής

αλλά οινοποσίας.

Στις δεκαέξι (16) του μηνός

το βράδυ της Τετάρτης

ώρα οκτώ (8). Αχρείαστο

το G.P.S. κι ο χάρτης.

Απ’ τον Αϊ-Γιώργη απέναντι

εκεί στο ¨ΦΡΕΣΚΟ ΨΑΡΙ¨.

Info  (κρατήσεις κ.λ.π.)

θα πάρετε απ’ τον Άρη.

         

ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ

¨ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ¨  είναι ο τίτλος του υπό έκδοση βιβλίου μου που περιλαμβάνει σε ελεύθερη απόδοση τα επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας που αναφέρονται σε Εταίρες της αρχαιότητας.
Παραθέτω ένα επίγραμμα του Ασκληπιάδη.

V210   ΑΣΚΛΗΠΙΑΔΟΥ

Μου έγνεψε με το κλαρί και μ’ άρπαξε η Διδύμη

οϊμένανε! Και μ’ έριξε επάνω στο κιλίμι.

Σαν το κεράκι στη φωτιά κι εγώ κοντά της λιώνω

το κάλλος της θαυμάζοντας όταν την ξεγυμνώνω.

Κι αν είναι μαύρη τι μ’ αυτό; Δες κάρβουνα σβησμένα,

μα αν ανάψουν λάμπουνε σα ρόδα ανθισμένα.

Τῷ θαλλῷ Διδύμη μὲ συνήρπασεν· ὤμοι, ἐγὼ δὲ
τήκομαι, ὡς κηρὸς πὰρ πυρί, κάλλος ὁρῶν.
Εἰ δὲ μέλαινα, τὶ τοῦτο; καὶ ἄνθρακες· ἀλλ’ ὅτε
κείνους θάλψωμεν,λάμπουσ’ ὡς ῥόδεαι κάλυκες.

Παρασυρμένος  από αυτή την ¨εταιρική ατμόσφαιρα¨

έγραψα το παρακάτω ποίημα:

ΓΙΑ  ΜΙΑ  ΕΤΑΙΡΑ

Το αντίτιμο ακούμπησα πάνω στο κομοδίνο

και στο βελούδο της κορμί τα ίχνη μου αφήνω.

Βγήκε η αυγή, ντύνομαι αργά, κι ακόμα τη θαυμάζω

σκέφτομαι, υπάρξεις σαν κι αυτή δεν κλείνονται σε βάζο.

Πως είναι αναμάρτητη, του Έρωτα ιέρεια

δώρο στους ευσεβείς θνητούς απ’ τη θεά Κυθέρεια.

Πως τάχτηκε τα μέλη της να αγκαλιάζουν οι άντρες

σαν ακριβές να ψηλαφούν κεχριμπαρένιες χάντρες.

Όχι ξετσίπωτη, θαρρείς φορά παρθένας στέμμα

αφού όταν γυμνώνεται ντύνεται με το βλέμμα.

ΦΙΛΙΑ ΣΑΝ ΠΑΛΙΟ ΚΡΑΣΙ

Ήρθε η Χρυσούλα, η Ζακλίν

η Γιάννα κι η Ελπινίκη

και τους περίμενε ζεστός

ένας καφές στο μπρίκι.

Του Μήτσου έλαμψε η ματιά

σαν μια χρυσή ηλιαχτίδα

τα δάκρυά του κύλισαν

μέχρι την Τριχωνίδα.

Κάποτε σπούδασαν μαζί

δημοσιογραφία

και αν στα χρόνια χάθηκαν

κρατά γερά η φιλία.

Φιλία σαν παλιό κρασί

νέκταρ είναι στα χείλη

και για του Μήτσου την καρδιά

τέτοιοι αρμόζουν φίλοι.

Κι εγώ το ’χω καμάρι μου

τιμή μου και σιρίτι

που έχω φίλο της καρδιάς

το Ντόκα το Δημήτρη.