ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΜΕ ΕΝΑ ΠΟΙΗΤΗ

Φίλε, εσύ που βλαστημάς

αυτή την κοινωνία

που πράγματι την κυβερνά

βρόμα και δυσωδία,

ευαίσθητέ μου ποιητή

Χατζηματθαίου Άθε

μην απογοητεύεσαι

κι αν δεν το ξέρεις μάθε:

οι πιο μεγάλοι έρωτες

κι οι δυνατές αγάπες

χτίστηκαν στα ερείπια,

στο βούρκο και στις λάσπες.

Στις πιο απόκρημνες πλαγιές

μες στ’ ακανθώδη βάτα

εκεί ανθίζουν θαλερά

λουλούδια μυρωδάτα.

Μες στη βουή τα μάτια σου

κλείσε και αφουγκράσου

το μήνυμα από μια καρδιά

που ψάχνει τη δικιά σου.

ΟΙ JORDANISTAS ΣΤΟ ¨ΠΟΛΙΤΙΚΟ¨

Απόψε η τάξη η αστική ξέφυγε απ' το Πατάρι

στο Κορδελιό, στα Δυτικά πήγε για να γουστάρει.

Είχε την περιέργεια και ήθελε στην πράξη

να μάθει πώς πορεύεται η κατωτέρα τάξη.

Δε χρειαζόταν GPS κανείς μαζί να πάρει

συντεταγμένες ακριβείς δόθηκαν απ' τον Άρη.

¨Στο ουζερί ¨ΠΟΛΙΤΙΚΟ¨του Νίκου Αμερικάνου

στέκι είναι άνευ Γαλλικών, savoir vivre και πιάνου.

Όλοι οι θαμώνες γίνονται μία παρέα χύμα

και όποιος θέλει τραγουδά, χορεύει ή λέει ποίημα.

Φτιάχνει η Ελένη σπιτικούς μεζέδες στην κουζίνα·

πρέπει εκεί να είσαι large για να περάσεις φίνα.

Εκεί λοιπόν κατέληξαν απόψε οι JORDANISTAS

και ο Βαγγέλης, ως guest star, ο τζουροκιθαρίστας.

Πλούσιο ρεπερτόριο διαθέτει ο Βαγγέλης

ρεμπέτικα, μπαλάντες, rock, σου παίζει ό,τι θέλεις.

Φάγανε, ήπιαν, κι είπανε της τάβλας τα τραγούδια

χαρτοπετσέτες πέφτανε σαν να 'τανε λουλούδια.

Κι άλλο ταλέντο έβγαλε η λέσχη του Ιορδάνη

τραγουδιστή περίφημο: Γιώργο Καρακατσάνη.

Έριξε δυο γυροβολιές στη πίστα και ο Άρης

ενώ απ' έξω έβρεχε και φύσαγε βαρδάρης.

Δε ρώτησα πώς πέρασαν, μα αν κρίνω από την ώρα

υπερωρία ζήτησε στο Νίκο η σερβιτόρα.

Φεύγοντας, ¨θα ξανάρθουμε είπαν του Αμερικάνου,

τότε θα γίνει το ουζερί ''τα βότσαλα της άμμου''¨.

ΕΝΑ ΛΕΥΚΩΜΑ

Συχνά γκρινιάζω, φίλοι μου,

γι’ αυτή την επαρχία

που χρόνια έχει βυθιστεί

σε τέλεια αφασία.

Παρόν αλλά και παρελθόν

έχουμε απαξιώσει

στο μέλλον δε, δε δίνουμε

και σημασία τόση.

Διογένης, σύγχρονος, κρατώ

κινέζικο φανάρι

ψάχνοντας έργο της καρδιάς

που θα με συνεπάρει.

Και να! Στην τόση σκοτεινιά

στην ερημιά τη στέρφα

με πρώτα ενδιαφέροντα

καφέ, τσιγάρο, πρέφα,

μια ηλιαχτίδα εξ’ Αστακού

το σκηνικό αλλάζει∙

ένα θαυμάσιο λεύκωμα

τον τόπο ανεβάζει.

Λεύκωμα φωτογραφικό

για τη μικρή πολίχνη

που συγκεντρώνει ευλαβικά

μνήμες κι ανθρώπων ίχνη.

Τόμος κομψός, απόσταγμα

αγάπης, νοσταλγίας

για εποχές φιλότιμου

μα και δημιουργίας.

Ο Σύλλογος των Γυναικών

τα μέτρια υπερέβη.

Εύγε! Τα πολιτιστικά

άφησε πίσω ερέβη.

Επιβεβαίωσε όσα λεν

άτομα εμπνευσμένα

πως η ΓΥΝΑΙΚΑ κυοφορεί

κάθε προόδου γέννα.

Η ΚΗΛΗ ΤΟΥ ΣΗΦΗ

Την ιστορία θα σας πω του φίλου μου του Σήφη

που παραδίπλα απ’ τ’ αχαμνά φύτρωσε ένα ρεβίθι.

Αργότερα μεγάλωσε κι έγινε σαν καρύδι

και όσο όγκο έπαιρνε το ’νοιωθε σαν βαρίδι.

Όταν στο τέλος έμοιαζε με δίκορκο λεμόνι

ντρεπότανε που φούσκωνε μπρος απ’ το παντελόνι.

Ψηλάφισε ο Σούπαρης –χρόνια γνωστοί και φίλοι-

του λέει: ¨φίλε αγαπητέ, μεγάλωσε η κήλη¨.

Κανόνισε στο ¨ΚΕΝΤΡΙΚΟ¨ να τροχιστούν μαχαίρια

του Σήφη, μόνο που άκουγε, τρέμανε πόδια-χέρια.

Τον έγδυσαν, τον νάρκωσαν, του ρίξανε και ξούρα

κι αυτός γελούσε ευτυχής λες κι είχε πάρει τζούρα.

Εντέλει τον χειρούργησε του Τάσου ένα τσιράκι

ντάλε κουάλε ο Δάσκαλος βγήκε το γιατρουδάκι.

Η κήλη αφαιρέθηκε, γαζώθηκε το ράμμα

μα ο Σήφης όταν ξύπνησε διαπίστωσε το θαύμα.

Ψαχούλεψε τα επίμαχα και βρήκε ένα ισιάδι

εκ λάθους το εργαλείο του ταξίδεψε στον Άδη.

Άλλαξε χίλια χρώματα, μάδησε το μουστάκι

και οι νοσοκόμες του ’δωσαν ένα γερό χαπάκι.

¨Λάθη συμβαίνουν Σήφη μου¨, πήρε το λόγο ο Τάσος

¨αρκεί να διορθώνονται¨, άκου ο πούστης θράσος.

¨Θα ’λεγα είσαι τυχερός μέσα στην ατυχία

γιατί τροχαίο έγινε στη Νέα Ελβετία.

Αράπης εκ του Καμερούν είναι του οργάνου δότης

στην άσφαλτο τον τσάκισε πίπτων σηματοδότης¨.

Πράγματι μεταμόσχευση έγινε του οργάνου

ένα ευτραφές και ευμέγεθες σα ράμφος πελεκάνου.

Ξέροντας πως το μάστορα τον κάνουν τα εργαλεία

μπρος στον καθρέφτη του γυμνός σκεφτόταν μεγαλεία.

Ο Σήφης απ’ τη μέρα αυτή γυρνάει στο παζάρι

με ασυγκράτητες ορμές σα γάτος του Γενάρη.

Δεν κάνει δε διάκριση σ’ αρσενικό ή θήλυ

πώς λένε: ¨όλα οι καλοί τ’ αλέθουνε οι μύλοι¨.

Και στο πατάρι έκτοτε έρχεται φουντωμένος

στο τέλος από μας κανείς δε θα ’ναι πια παρθένος¨.

Γι’ αυτό κι ο Jordan έφερε δώρα απ’ την Αθήνα

σώβρακα στον καθένα μας μα από λαμαρίνα.

ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΚΑΝΝΕΣ

Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΓΙΩΡΓΟΥ

Τον είδατε πως γύρισε,

το Γιώργο, απ’ τις Κάνες;

Το πρόσωπό του απόχτησε

χρώμα από μελιτζάνες.

¨Λαγός τη φτέρη κούναγε,

κακό της κεφαλής του¨,

την παροιμία δεν του ’πανε

σοφοί επιτελείς του;

Πού πήγε ο αθεόφοβος

μέσα στην Ευρωστάνη

και ηλιθίως ξύθηκε

στη γκλίτσα του τσομπάνη;

Δεν επιστρέφει απλώς εδώ

σαν το γατί βρεγμένος

ή έστω με ριγμένα αυτιά

σαν το σκυλί δαρμένος.

Είδα τα ρούχα τα σινιέ

πολύ τσαλακωμένα

και τα μπατζάκια δυστυχώς

στο πάτωμα ριγμένα

GAY ΧΩΡΑ

Ο Γιώργος όταν γύρισε

εχτές από τις Κάννες

κι ενώ χτυπούσανε παντού

πένθιμα οι καμπάνες,

θεώρησε ότι σ’ αυτόν

συγχαρητήρια δίναν∙

νόμιζε ότι έβρεχε,

δεν είδε ότι τον φτύναν;

Ενώ εμείς θρηνούσαμε

γι’ αυτά τα πεπραγμένα

για τα λευκά οπίσθια

τα παραβιασμένα,

αυτός δεν φαίνεται να ζει

μαζί με μας το δράμα

λες και γουστάρει το κεχρί

κι ότι το πάει το γράμμα.

Αλλιώς πώς να εξηγηθεί

που ακόμα επιμένει

κι από μια εύθραυστη Βουλή

ζητά δεδηλωμένη;

Κι αυτοί που χειροκρόταγαν

στα έδρανα χτες βράδυ

δεν είναι συνυπεύθυνοι

που ’γινε η Ελλάς ισιάδι;

Κι εμείς είμαστε άμοιροι,

δεν έχουμε ευθύνες,

που εμπιστευτήκαμε εν λευκώ

τις τύχες σε κηφήνες;

Εκτός κι ευχαριστιόμαστε

καθήμενοι σε πέη∙

πολίτες και πολιτικοί

ζούμε σε χώρα gay;