ΤΟ ΜΑΗ ΣΤΙΣ 18

Καλά, κι αυτός, κι αυτός, κι αυτή

κι εκείνος και εκείνη;

Στα δάχτυλα του ενός χεριού

οι ανάργυροι έχουν μείνει;

Το πλήθος πήρε τα λιανά

και οι ¨εκλεκτοί¨ πακέτο

μα περπατούν καμαρωτοί

με την ντροπή στο πέτο.

Μιανής σ’ ένα φανοποιό

της φτιάξανε τ’ αμάξι

και στην Ανάσταση έβαλε

φόρεμα από μετάξι.

Σε κάποιον που ’χε δάνειο

του πλήρωσαν τη δόση,

της αλληνής τα έξοδα

βιβλίο να εκδώσει.

Σ’ άλλον ξοφλήσαν το νερό

στον τάδε το χαράτσι∙

οι ψήφοι με τα όβολα

στην κάλπη θα ’ρθουν πάτσι.

Το Μάη στις δεκαοκτώ

θα ’χει ¨τιμή¨ η ψήφος

όμως είναι ανεκτίμητα

αξιοπρέπεια κι ήθος.

¨Η ΣΤΑΣΗ¨ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

Τη «Στάση», την πολυδιάστατη μουσικοθεατρική παράσταση, με κείμενα πεζού και έμμετρου λόγου, ζωντανή μουσική και ταινία μικρού μήκους, παρουσιάζει η Κινηματογραφική Λέσχη του Δήμου Κορδελιού Ευόσμου, την Κυριακή 27 Απριλίου στις 9 μ.μ. 

στο Πολιτιστικό Κέντρο Ευόσμου  (Μ. Αλεξάνδρου 57)

ΕΙΣΟΔΟΣ  ΕΛΕΥΘΕΡΗ

 

 

 

ΕΞΟΔΟΣ ΣΤΙΣ ΑΓΟΡΕΣ

Πνιγμένοι απ’ τα δάνεια είμαστε χρόνια τώρα

όμως ξανά για δανεικά βγήκε αυτή η χώρα.

Το πιο υψηλό επιτόκιο σε όλη την Ευρώπη

με χρέος μη βιώσιμο κι όμως οι κερδοσκόποι

κι γερμανίδα η Νονά μας λεν: ¨πανηγυρίστε

τους Βενιζέλο-Σαμαρά, εμπρός, ξαναψηφίστε¨.

Συγχαρητήρια βροχή έρχονται απ’ τις Βρυξέλλες

και οι ειδήσεις των οκτώ μοιράζουν καραμέλες.

Όλα για να διασωθούν οι δυο συγκυβερνήτες

να ευημερούν οι δανειστές αλλά κι οι τραπεζίτες,

αφού το χρέος θα αυξηθεί για κάμποσες μονάδες

κι η χώρα θα ’ναι δέσμια έτη εκατοντάδες.

Τι κι αν οι άνεργοι ρεκόρ σήμερα έχουν σπάσει

και στα συσσίτια οι ουρές χιλιόμετρα έχουν φτάσει,

η έξοδος στις αγορές τους γέμισε ευτυχία∙

ποιος λόγος να αμφισβητούν τα έγκυρα δελτία;

Άλλωστε ο Όργουελ είχε πει την εποχή εκείνη:

¨η ελευθερία είναι σκλαβιά κι ο πόλεμος ειρήνη¨.

Σήμερα θα συνέχιζε με την πικρή ειρωνεία

ότι: ¨τα χρέη τα πολλά φέρνουν ευημερία,

κύρος και αξιοπρέπεια δίνουν αυτά τα δάνεια

δύναμη η αποχαύνωση, η άγνοια κι η αδράνεια¨.

Η ΣΤΑΣΗ ΣΤΟΥΣ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΥΣ

ΝΑ ’ΧΑΜΕ ΝΑ ΛΕΓΑΜΕ

Οι Έλληνες μιλούν πολύ και βέβαια συζητούνε

περί παντός επιστητού ρητά γνωμοδοτούνε.

Λαμπρές ιδέες, ενίοτε, ρίχνονται στην κουβέντα

συχνά με αδιάσειστα στοιχεία και ντοκουμέντα,

μα η σοβαρή συζήτηση εκτρέπεται ευκόλως

από διαρκείς παρεμβολές πλαγίως ή ευθυβόλως.

Άλλοτε στην κορύφωση πέφτει μία ατάκα

κι αμέσως η συζήτηση γίνεται πλέον πλάκα.

Άλλες φορές σε κρίσιμη, πάνω, διαφωνία

ρίχνει ένα αστείο εμβόλιμα κάποιος απ’ τη γωνία,

κι εκεί που η μία η πλευρά προβάδισμα είχε πάρει

γίνεται η ανατροπή κι η έκβαση μπατάρει.

Θέματα που ανοίγονται αφήνονται στη μέση

σπανίως μια κατάληξη, μια πρόταση, μια θέση.

Φτάνει ως τον ντελβέ ο καφές ή το ποτό στον πάτο

μα από εκεί που αρχίσανε δεν πήγαν παρακάτω.

Κι αυτό επαναλαμβάνεται για μέρες, μήνες χρόνια

προπάππων μας συνήθεια που ’φτασε ως τα εγγόνια.

Κι έτσι η Ελλάς σημειωτόν από γεννησιμιού της

επιρρεπής στα άλλοθι, μα θύμα του εαυτού της.