Ο ΛΕΒΕΝΤΗΣ ΚΑΙ Ο ΜΠΕΝΙ

Στην πόλη της Θεσσαλονίκης

που ’ταν του Βενιζέλου κάστρο

όταν ανοίξανε οι κάλπες

του Μπένι έσβησε το άστρο,

αφού η Ένωση Κεντρώων

πέρασε το ΠΑΣΟΚ σε ψήφους

κι ο Βενιζέλος τώρα ψάχνει

να λύσει αινίγματα και γρίφους.

¨Μην κλαις¨, του είπαν, ¨που έχεις πάψει

να είσαι εσύ του Κέντρου αφέντης

¨δεν έχασες από όποιον κι όποιον

σε κέρδισε ένας ……..Λεβέντης¨. 

ΜΕΤΑΛΛΑΣΣΟΝΤΑΣ ΤΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΤΑ ΓΟΝΙΔΙΑ

Για πέντε χρόνια συναπτά η Ελλάδα λοιδορείται

κι ο Έλλην ως απατεών αυτοενοχοποιείται

¨πως φταίνε τα τεμπέλικα γονίδια για την κρίση¨

και δε διαθέτει αντοχές για να ορθοποδήσει.

Έχουνε, όμως νόημα οι ομφαλοσκοπήσεις

κι όλο να ανατρέχουμε στις απαρχές της κρίσης;

Νόημα θα ’χει η ανάλυση, αυτή που θα εντοπίσει

τους λόγους που ανίκανοι μας έχουν κυβερνήσει.

Γιατί η ανάθεση εν λευκώ και η μη συμμετοχή μας

κύριο χαρακτηριστικό ήτανε στη ζωή μας;

Γιατί η Δημοκρατία μας έχει εξασθενήσει;

Αυτά ως αρχή, και έπειτα πρέπει ν’ ακολουθήσει

άμεσα ο εξοστρακισμός του φόβου που ’χει ενσκήψει

μετά από του δέους το σοκ που ’χει ζωές συντρίψει.

Γιατί η ηττοπάθεια, το θολωμένο πνεύμα

και ο κατακερματισμός δε βγάζουν απ’ το τέλμα.

Αυτά είναι τα δεινότερα πλήγματα απ’ την κρίση

στο σώμα το κοινωνικό, και του ’χουν εμποδίσει

το λογισμό και την  ψυχή να ανασυγκροτήσει

ώστε ώριμος πολιτικά μπροστά να προχωρήσει.

……..

Αυτούς τους στίχους έγραψα μέσα στο καλοκαίρι 

στη σκέψη πώς μπορεί ο λαός κάτι να καταφέρει.

Στις εικοσπέντε έδειξε πως θέλει ν’ ανακάμψει

αρκεί μην είν’ μια ντουφεκιά, μία τυχαία λάμψη,

πάλι λευκή επιταγή στο νέο το Μεσσία

και ύστερα στον καναπέ να πέσει σε αφασία.

Μια είναι η προϋπόθεση: οι ενεργοί πολίτες.

Να πάψουμε να είμαστε διαρκώς μετεωρίτες.

Αρχίζουμε από το μηδέν, με βάσεις, όχι χύμα

βαδίζουμε προσεκτικά, με αργό, μα στέρεο βήμα.

ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ

Λες και το κράταγες κρυφό

λεβέντη Αριστείδη,

έφυγες απροσδόκητα

για το στερνό ταξίδι.

Ο ξαφνικός σου θάνατος

σκόρπισε γύρω θλίψη∙

το ορθό, στητό σου ανάστημα

σε όλους μας θα λείψει.

Ήσουν κολώνα του χωριού

και ριζιμιό λιθάρι

κι εμείς στην οικογένεια

σε είχαμε καμάρι.

Σώφρων, σαν προεστός παλιός

που κράταγε το μέτρο,

μας άφησες βαριά σκιά

και πας στον Άγιο Πέτρο.

Σαν τραγουδούσες κι έψελνες

μας πήγαινες στα ύψη∙

τέτοια φωνή σαν τ’ αηδονιού

θαρρείς δε θα μας λείψει;

Γιατί Αριστείδη βιάστηκες

τώρα να ταξιδέψεις

προτού παντρέψεις τα παιδιά

κι αγγόνια πριν χαϊδέψεις;

Να είναι σκέπασμα ελαφρύ

το χώμα της Μπαμπίνης

όμως, για μας, παντοτινά

στη μνήμη μας θα μείνεις.

Ο ¨ΥΠΕΡΟΧΟΣ¨ ΔΙΑΤΤΟΝΤΑΣ

Σε λέγανε ¨Υπέροχο¨

κι ύφος είχες αγέρωχο

καβάλαγες το άτι σου

το τέσσερα επί τέσσερα

και μες στις πιάτσες γύρναγες

σαν τον Ιούλιο Καίσαρα.

Αμέτρητες οι γκόμενες

πήδαγες και δε χόρταινες

και το θαλάσσιο σκάφος σου

με μηχανή οχτακύλινδρη

που μόστραρε στην πλώρη του

η Αφροδίτη ημίγυμνη.

Θυμάμαι την πισίνα σου

του κάστρου τη βιτρίνα σου

κι εκείνα τα συμπόσια

που ’κανες με τον ¨κύκλο¨ σου

ένα drambuie έπινες

εσύ σε κάθε δείπνο σου.

Πού ’ναι τα μεγαλεία σου,

τα σέα, τα εργαλεία σου;

Σ’ έμαθα στο συσσίτιο

στον Άγιο Θεράποντα

κι ότι από Υπέροχο

τώρα σε λεν  Διάττοντα.

Τώρα σου φταίει το σύστημα

που την περνάς νηστήσιμα

και σφόδρα  ερωτεύτηκες

των φασιστών το μόρφωμα∙

της κοινωνίας, άχρηστε,

της έχεις γίνει φόρτωμα.

Διάττων κι ετερόφωτος

μα είσαι κι αδιόρθωτος∙

δε σε λυπάμαι φίλτατε

μ’ αν σου ’μεινε φιλότιμο

βαλ’ τη θηλιά στο πάτερο

σε υπόγειο κατασκότεινο.

ΔΙΑΔΙΚΤΥΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Είσαι expert του internet

άσσος στις αναρτήσεις

πέμπτη εξουσία έγινες

και έχεις κατακτήσεις.

Βρε πονηρέ facebookά  

Blogger, twitterίστα

δεν άφησες νοικοκυρά

κομμώτρια, μοδίστρα.

Στρώνεσαι στην οθόνη σου

μεσάνυχτα και κάτι

και ξεδιπλώνεις στο chat room

σεντόνια για κρεβάτι.

Σε σταυροδρόμι εικονικό

το δίχτυ σου απλώνεις

μα σε motel πραγματικό

το chat ολοκληρώνεις.

Για σένα σπίτια κλείσανε

κλάψαν παιδιά για μάνες

κι απατημένοι σύζυγοι

τροχίζουνε τις κάμες.