ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΙΣΤΟ

Σε γνώρισα απ’ τα φαγιούμ
που τα ’χω στην καρδιά μου,
τώρα οι εικόνες σου κοσμούν
τα έμμετρα γραπτά μου.

Χρίστο, με το χρωστήρα σου
ξέρω ότι κάνεις θαύματα
μα δεν περίμενα να δω
και τατουάζ σε αγάλματα.

Να ’σαι γερός και πάντοτε
με αστείρευτες εμπνεύσεις•
πρώτος εσύ κι ¨επώνυμοι¨
στις τελευταίες θέσεις.
30-4-2010

Ο ΕΡΠΗΣ

Ο ΕΡΠΗΣ

Κρυφό δε μένει τίποτε
μέσα σ’ αυτή τη ζήση
και προπαντός ο έρωτας
σημάδια θα αφήσει.

Στο σώμα μ’ ένα ένδυμα
μπορείς να τα καλύψεις
μα του προσώπου τις ουλές
για πες μου πως θα κρύψεις;

Εκείνο το μελάνιασμα
στο μάτι του αμυγδάλου
κι ο έρπης στο χειλάκι σου
είναι δουλειά του «άλλου».

Όσες κι αν βάλεις αλοιφές,
παραλλαγής ψιμύθια,
τη φλόγα δεν τη σβήνουνε
που ’χεις βαθιά στα στήθια.

Αυτό είναι επακόλουθο
όποιας ή όποιου έρπει•
του έρωτα το ένσημο
κι όχι ζωστήρος έρπη(ς).

ΟΙ ΣΑΜΠΑΝΙΕΣ

Ο Τάσος ένα Σάββατο
δεν ήρθε στου Ιορδάνη
κι όπως μας είπε ο μπουφετζής
λουτρά πήγε να κάνει.

«Πήγε στου Πόζαρ τα νερά»
-κάποιος θα συμπληρώσει-
«να χαλαρώσει ο γιατρός
νεότερος να νιώσει».

Απ’ την ημέρα που ’χε δει
το D.V.D.της Τζούλια
συνέχεια ονειρευότανε
όργια με μανούλια.

Κάπως αλλιώς σχεδίασε
να κάνει αυτά τα μπάνια
γιατ’ είχε μες στο πορτμπαγκάζ
τελάρα με σαμπάνια.

Αφού έριξε κάμποσα
μπουκάλια στην πισίνα
περίμενε, όπως του ’χαν πει,
Ρωσίδες με μπικίνια.

Αντί όμως για δίμετρες
και για ξεστηθωμένες
γέμισε η γούρνα -από ΚΑΠΗ-
γριές ξεχειλωμένες.

Να ’σαστε από μια μεριά
να βλέπατε τον Τάσο
αντί για τις εξάρες του
έφερε δύο κι άσο.

Και εύχομαι η μοίρα μας
ποτέ να μην τα φέρει
να μείνουμε όπως ο Γιατρός
με την KAΪR στο χέρι.

Ο ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΣ ΕΔΩ

Μου μιλούν για Αθανασία
και Αιώνια ζωή
και μου τάζουν Παραδείσους
με Αγγέλους και Ουρί.

Μα ο Παράδεισος το ξέρω
είναι εδώ πάνω στη γη∙
δεν μπορεί να ζήσει χώρια
η ψυχή απ’ το κορμί.

Γι’ αυτό ζω την κάθε μέρα
τη στιγμή, και το λεπτό
και στους εύπιστους φωνάζω:
¨το επέκεινα είναι εδώ¨.