ΛΑΪΚΟΙ ΣΑΤΙΡΙΚΟΙ -ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ- ΣΤΙΧΟΙ
Σφοδρή τροχαία σύγκρουση
και ο Περόν κλινήρης
τα βλέμματα αν μεσίστια
σημαία έχει η τριήρης.
Στην πόλη όργιο φημών
¨τη βγάζει-δεν τη βγάζει¨
και οι μνηστήρες έφτασαν
άπαντες στο περβάζι.
Η Εβίτα μπρος στον αργαλειό
ως άλλη Πηνελόπη
κοστολογεί ποια είν’ η τιμή
που έχουν οι ανθρώποι.
Μα ο ¨ΑΧΕΛΩΟΣ¨ το ’πε χτες
σήμερα η εφημερίδα
¨ο Άρχων τη σκαπούλαρε
με μια σπασμένη κλείδα¨.
Τώρα οι μνηστήρες άπαντες
στου πόνου το κρεβάτι
πεισμένοι ότι τελικά
εφτάψυχοι είν’ οι Γάτοι.
Στον κόσμο υπάρχει άφθονη πείνα και δυστυχία∙
θερίζουν οι ασθένειες, σε κίνδυνο η υγεία.
Αλλά και στην πατρίδα μας, τώρα μ’ αυτή την κρίση,
η φτώχεια γύρισε ξανά εδώ να κατοικήσει.
Όμως, υπάρχει ανθρωπιά κι άνθρωποι που συμπάσχουν
και σπεύδουνε στους άπορους βοήθεια να παράσχουν.
Μία σπουδαία οργάνωση, που πάντα βρίσκω εμπρός μου,
και δρα στην πρώτη τη γραμμή είναι οι ¨Γιατροί του Κόσμου¨.
Ανεξαρτήτως χρώματος, φύλου, φυλής, θρησκείας
σε μετανάστες, πρόσφυγες μια αγκάλη βοηθείας.
Με τα πολυϊατρεία τους και τις αποστολές τους
γιατρεύουνε τους πάσχοντες, δίνουν τις συμβουλές τους.
Και για τους ανασφάλιστους φάρμακα συγκεντρώνουν,
παζάρια για ενίσχυση συχνά πυκνά οργανώνουν.
Ρούχα, παπούτσια να ντυθούν, κάπου να απαγκιάσουν
κι ένα κουτί με τρόφιμα την πείνα να δαμάσουν.
Στόχος η αξιοπρέπεια αλώβητη να μείνει
κι η αλληλεγγύη βίωμα σε όλους μας να γίνει.
Χειμώνας ήρθε δύσκολος μα στο δικό μας χέρι
είναι κάθε συνάνθρωπος πιο λίγο να υποφέρει.
Σ’ αυτόν το Μαραθώνιο μπροστάρης κι οδηγός μας
είναι του ¨ Κόσμου οι Γιατροί¨ κι αξίζει ο οβολός μας.
Φίλε, εσύ που βλαστημάς
αυτή την κοινωνία
που πράγματι την κυβερνά
βρόμα και δυσωδία,
ευαίσθητέ μου ποιητή
Χατζηματθαίου Άθε
μην απογοητεύεσαι
κι αν δεν το ξέρεις μάθε:
οι πιο μεγάλοι έρωτες
κι οι δυνατές αγάπες
χτίστηκαν στα ερείπια,
στο βούρκο και στις λάσπες.
Στις πιο απόκρημνες πλαγιές
μες στ’ ακανθώδη βάτα
εκεί ανθίζουν θαλερά
λουλούδια μυρωδάτα.
Μες στη βουή τα μάτια σου
κλείσε και αφουγκράσου
το μήνυμα από μια καρδιά
που ψάχνει τη δικιά σου.
Απόψε η τάξη η αστική ξέφυγε απ' το Πατάρι
στο Κορδελιό, στα Δυτικά πήγε για να γουστάρει.
Είχε την περιέργεια και ήθελε στην πράξη
να μάθει πώς πορεύεται η κατωτέρα τάξη.
Δε χρειαζόταν GPS κανείς μαζί να πάρει
συντεταγμένες ακριβείς δόθηκαν απ' τον Άρη.
¨Στο ουζερί ¨ΠΟΛΙΤΙΚΟ¨του Νίκου Αμερικάνου
στέκι είναι άνευ Γαλλικών, savoir vivre και πιάνου.
Όλοι οι θαμώνες γίνονται μία παρέα χύμα
και όποιος θέλει τραγουδά, χορεύει ή λέει ποίημα.
Φτιάχνει η Ελένη σπιτικούς μεζέδες στην κουζίνα·
πρέπει εκεί να είσαι large για να περάσεις φίνα.
Εκεί λοιπόν κατέληξαν απόψε οι JORDANISTAS
και ο Βαγγέλης, ως guest star, ο τζουροκιθαρίστας.
Πλούσιο ρεπερτόριο διαθέτει ο Βαγγέλης
ρεμπέτικα, μπαλάντες, rock, σου παίζει ό,τι θέλεις.
Φάγανε, ήπιαν, κι είπανε της τάβλας τα τραγούδια
χαρτοπετσέτες πέφτανε σαν να 'τανε λουλούδια.
Κι άλλο ταλέντο έβγαλε η λέσχη του Ιορδάνη
τραγουδιστή περίφημο: Γιώργο Καρακατσάνη.
Έριξε δυο γυροβολιές στη πίστα και ο Άρης
ενώ απ' έξω έβρεχε και φύσαγε βαρδάρης.
Δε ρώτησα πώς πέρασαν, μα αν κρίνω από την ώρα
υπερωρία ζήτησε στο Νίκο η σερβιτόρα.
Φεύγοντας, ¨θα ξανάρθουμε είπαν του Αμερικάνου,
τότε θα γίνει το ουζερί ''τα βότσαλα της άμμου''¨.
Συχνά γκρινιάζω, φίλοι μου,
γι’ αυτή την επαρχία
που χρόνια έχει βυθιστεί
σε τέλεια αφασία.
Παρόν αλλά και παρελθόν
έχουμε απαξιώσει
στο μέλλον δε, δε δίνουμε
και σημασία τόση.
Διογένης, σύγχρονος, κρατώ
κινέζικο φανάρι
ψάχνοντας έργο της καρδιάς
που θα με συνεπάρει.
Και να! Στην τόση σκοτεινιά
στην ερημιά τη στέρφα
με πρώτα ενδιαφέροντα
καφέ, τσιγάρο, πρέφα,
μια ηλιαχτίδα εξ’ Αστακού
το σκηνικό αλλάζει∙
ένα θαυμάσιο λεύκωμα
τον τόπο ανεβάζει.
Λεύκωμα φωτογραφικό
για τη μικρή πολίχνη
που συγκεντρώνει ευλαβικά
μνήμες κι ανθρώπων ίχνη.
Τόμος κομψός, απόσταγμα
αγάπης, νοσταλγίας
για εποχές φιλότιμου
μα και δημιουργίας.
Ο Σύλλογος των Γυναικών
τα μέτρια υπερέβη.
Εύγε! Τα πολιτιστικά
άφησε πίσω ερέβη.
Επιβεβαίωσε όσα λεν
άτομα εμπνευσμένα
πως η ΓΥΝΑΙΚΑ κυοφορεί
κάθε προόδου γέννα.
