ΑΜΝΟΙ ΚΑΙ ΓΚΡΙΖΟΙ ΛΥΚΟΙ

Ο λύκος πάντα χαίρεται

μες στην αναμπουμπούλα

τα δόντια του τα κοφτερά

χώνει βαθιά, στη ζούλα.

Φόρεσε κριαριού προβιά

μέσα σ’ αυτή την κρίση

που ’χουν θολώσει τα μυαλά

κι είναι ελλιπής η κρίση.

Σε φόβο, σε ανασφάλεια

τη βία του επενδύει

¨ελληνοφρόνως¨ ομιλεί

γερμανικά ομνύει.

Σταυροκοπιέται ορθόδοξα

μα κρύβει μ’ επιμέλεια

ότι του προτεσταντισμού

τηρεί τα ευαγγέλια.

Οι δε αμνοί ευρισκόμενοι

υπό ζυγό ποιμένων

αλλοδαπών, και εγχώριων

όμως ευνουχισμένων,

νομίζουν ότι ακολουθούν

γκεσέμι εκ του οίκου

μα έχει προβάτου τρίχωμα

και στόμα  γκρίζου λύκου.