ΕΠΙΣΚΟΠΗ – ΧΑΡΜΑΝΚΙΟΪ*

Δεν είναι ανάγνωση–γραφή μονάχα το σχολείο

ούτε ο ιδρώτας του παιδιού επάνω στο θρανίο.

Μα είναι ανάγκη ο μαθητής έξω να περπατήσει∙

γνώση και κρίση αληθινή έτσι θα κατακτήσει.

Κι οι φωτισμένοι Δάσκαλοι με καινοτόμες δράσεις

καθοδηγούν τους μαθητές στις νέες  καταστάσεις.

Συχνά τους ενθαρρύνουνε έξω απ’ τα σύνορά τους

να βγουν, να συναντήσουνε παιδιά ομήλικά τους.

Πάνω σε θέματα κοινά να κάνουν εργασίες

γνώμες να ανταλλάξουνε, ν’ αντλήσουν εμπειρίες.

Φέτος χάρη στο πρόγραμμα –το διεθνές- το ΕΝΟ

που στην αειφόρο ανάπτυξη το βλέμμα έχει στραμμένο,

παιδιά από την Επισκοπή-του εκ Κύπρου Γυμνασίου-

αντάμωσαν με μαθητές του 1^ου Ελευθερίου.

Απ’ την Ελλάδα πρέσβειρες η Κούλα και η Βάσω

πήραν στην Κύπρο επτά παιδιά κι εγώ επήγα πάσο.

Εκεί στη Μεγαλόνησο τύχαν φιλοξενίας

τέτοια που θα τη ζήλευε κι ο Ξένιος ο Δίας.

Σε ανταπόδοση μετά ήρθαν προσκεκλημένοι

επτά Κυπριοτόπαιδες, μαζί τους κι η Ελένη,

η των γονέων εκπρόσωπος, κι οι καθηγήτριές τους

η Άντρη μετά της Χρυσής ως συντονίστριές τους.

Κάναμ’ ό,τι μπορούσαμε, παιδιά μα και δασκάλοι

των δε γονιών η συμβολή πάρα πολύ μεγάλη.

Δήμαρχος, Αντιδήμαρχος και Σύλλογος Γονέων

όλοι ανταποκρίθηκαν, θα ’λεγα υπέρ το δέον.

Ποιο είν’ το αποτέλεσμα, οι άλλοι θα το δούνε

και αν σε κάτι σφάλαμε θέλω να μας το πούνε.

Πρώτη φορά διαβήκαμε άλλου σχολειού την πόρτα

πρώτη φορά τα χνώτα μας με άλλων σμίξαν χνώτα.

Εγώ θα επικεντρωθώ, φίλοι μου, στην ουσία:

είν’ θετικές οι ανταλλαγές που κάνουν τα σχολεία.

Μαθαίνουν να επικοινωνούν όλοι, μικροί μεγάλοι

το νου ασκούν οι μαθητές∙ δεν είναι παπαγάλοι.

Βλέπουν τον κόσμο σφαιρικά, δεν ομφαλοσκοπούνε

τα αισθήματα του ατομισμού τ’ απενεργοποιούνε.

Είδα στα μάτια των παιδιών αγάπη, αλληλεγγύη∙

το δάκρυ του αποχωρισμού τρανά το αποδεικνύει.

Τελειώνοντας να ευχηθώ στα δύο τα σχολεία,

Χαρμάνκιοϊ και Επισκοπής, αιώνια φιλία.

Το μονοπάτι που άνοιξαν φαρδύς να γίνει δρόμος

και πιο πλατύς να γίνεται όσο περνάει ο χρόνος.

*Χαρμάνκιοϊ, πρότερη ονομασία του Ελευθερίου