ΑΠΟΔΗΜΙΑ

Ο ιατρός ο Κρικελής

εν όσο ζούσε ακόμα

στη διαθήκη έγραψε

να μην ταφεί στο χώμα.

Το σώμα δεν προόριζε

βορά για τα σκουλήκια

ούτε να γίνει λίπασμα

στης θάλασσας τα φύκια.

Μα να καεί σε μια φωτιά

κι η στάχτη να σκορπίσει∙

το ελεύθερό του φρόνημα

να το εξακτινίσει.

Μα το Ιερατείο μας

έφαε τα λυσσακά του∙

ασκεί εξουσία στη ζωή

και πέραν του θανάτου.

Προσκόμματα στο ξόδι του

έφερε ο κλήρος όντως

ζητώντας να αλλάξουνε

το θέλω του εκλιπόντος.

Όμως δεν είναι εδώ Ιράν

κι οι ιερείς ¨μουλάδες¨,

παρήλθε η περίοδος

που ήμασταν ραγιάδες.

Αφού επιμένουν να ’ναι η Ελλάς

χώρα Ταλιμπανία

ο Κρικελής ¨εξόριστος¨

πήγε στη Βουλγαρία.

Έγινε η καύση της σορού

σε χώρα της Ευρώπης

κι η στάχτη που άφησε ο γιατρός

είναι λιβάνι ¨πρώτης¨.

Λιβάνι αξιοπρέπειας,

νάμα ελευθερίας,

προσωπικής επιλογής

περί ¨αποδημίας¨

Υ.Γ.

Φίλοι του ξηρομέρουnews

με αφορμή το ποίημα

ρωτάω: ¨γιατί γίναμε

της συντηρήσεως βήμα¨;

Βλέπω να παρελαύνουνε

κοράκια ή παπαγάλοι

κι όσοι στην επαρχία μας

ταφόπλακα έχουν βάλει.

Αυτοδιαφημίζεται

κάθε κατεστημένος

και εμείς ό,τι πλασάρουνε

δεχόμαστε ασμένως.

Ως εδώ πάνω έφτασαν

τα δύσοσμά τους σάλια∙

νοιώθω ότι το στήθος μου

το σφίγγει μια τανάλια.

Αλήθεια θέλουμε ένα blog

μοχλό της εξουσίας

ή ένα διαδικτυακό

τόπο ανεξαρτησίας;

Ξέρω κομμάτι δύσκολο

είναι η αυτονομία,

μα αξίζει να τολμήσουμε∙

και εις άλλα με υγεία.