Ο ΜΠΑΚΑΛΗΣ

Θυμάμαι το μπακάλη

με το ποδήλατο

το Χρήστο το Ραβάνη

κοντό κι αδύνατο.

Δεκάδες προϊόντα

στ’ όχημα στοίβαζε

ερχόταν πόρτα-πόρτα

και μας τα μοίραζε.

Δυο τσάντες στο τιμόνι

πίσω κιβώτιο

με ήλιο και με χιόνι

στο δρομολόγιο.

Με τις παραγγελίες

ποτέ δε λάθεψε

κι απ’ όλες τις κυρίες

εύσημα μάζεψε.

Άφταστο στην προπαίδεια

το μολυβάκι του

τίμια βερεσέδια

στο τεφτεράκι του.

Θυμάμαι τη ρετσίνα

-το κεχριμπάρι του-

που ’χε τα χρόνια εκείνα

μες στο κελάρι του.

Πέφταν σαν τις ακρίδες

οι ξεροσφύρηδες

εργένηδες, μπεκρήδες

και νοικοκύρηδες.

Τα βράδια τον τιμούσε

κι αυτός τον οίνο του

κι ύστερα γρατζουνούσε

το μαντολίνο του.