Ένας αιώνας πέρασε από αυτή τη μέρα
που ήχησαν χαρμόσυνα καμπάνες στον αγέρα.
Και έστειλαν το μήνυμα για τη μεγάλη Νίκη
ότι σε χέρια ελληνικά έπεσε η Σαλονίκη.
Ήταν Συμβασιλεύουσα τότε επί Βυζαντίου
και τώρα Συμπρωτεύουσα αυτού του κρατιδίου.
Η φτωχομάνα του Βορρά, μήτρα Δημοκρατίας
πρωτεύουσα της προσφυγιάς και της φιλοξενίας.
Ενέπνευσε τους ποιητές, ζωγράφους, σκηνοθέτες•
Νυφούλα του Θερμαϊκού την είπαν οι συνθέτες.
Έχει τον Πύργο το Λευκό αναφοράς σημείο
και το βαρδάρη που συχνά βρυχάται σαν θηρίο.
Έχει και τους Σαλονικιούς κιμπάρηδες-καρντάσια,
τις όμορφες Σαλονικιές σα ζουμερά κεράσια.
Ανέκαθεν Πολιτισμών ήτανε σταυροδρόμι
μα σήμερα της πόλης μας αδιέξοδοι οι δρόμοι.
Μπροστά όμως στην πρόκληση της νέας χιλιετίας
η πόλη πρέπει αντάξια να ’ναι της Ιστορίας.
Να ξαναγίνει εξωστρεφής με ανοικτές κεραίες
και όχι κλειστοφοβική σε ρεύματα και ιδέες.
Δεν της ταιριάζει μια στυφ(ν)ή να ’ναι γεροντοκόρη
μα η Νύμφη η πολύφερνη η Μακεδονοκόρη.
2-5-2011 Άρης Μπιτσώρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου