ΤΟ ΚΟΥΡΕΜΑ

Λόγω εγκλεισμού η κόμη μου έγινε αλά Νταβέλη

και δέχτηκα, αναπόφευκτα, τα εξ οικείων βέλη.  

¨Δε φτάνει να παινεύεσαι πως είσαι τράγος ντούρος

πρέπει και να καλλωπιστείς τώρα που αρχίζει ο κούρος¨.

Την ώρα που οι γιδοβοσκοί 'τοιμάζουν την κουρεύτρα

η Δέσποινα με έδεσε επάνω στην καρέκλα.

Πήρε απ' τα εργαλεία μου κλαδέματος ψαλίδα

κι άρχισε τα πειράματα στη έρμη μου κασίδα.

Ψαλίδιζε, αποψίλωνε, ενίοτε τραβούσε

και δεν αναρωτήθηκε καθόλου, αν με πονούσε.

Το πάτωμα καλύφτηκε -θαρρείς είχε χιονίσει-

κι είχε, στους ώμους μου, η λευκή πετσέτα κοκκινίσει.

Κάποτε που τελείωσε μου λέει ¨στην υγειά σου

και στον καθρέφτη πήγαινε να δεις την ομορφιά σου¨.

Είδα τ' αποτελέσματα που 'χει η κουρά στο σπίτι

λείπει το 1/4 του αυτιού κι ένα κομμάτι μύτη.

Η φωτογραφία είναι από την ανάρτηση

της δρ Μαρίας Αγγέλη:

ΚΟΥΡΟΣ. Η γιορτή των κτηνοτρόφων…

«Θα σκούξ’ του κουρουψάλιδου!»

στο blog mpampini in.