ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗ

Λες και το κράταγες κρυφό

λεβέντη Αριστείδη,

έφυγες απροσδόκητα

για το στερνό ταξίδι.

Ο ξαφνικός σου θάνατος

σκόρπισε γύρω θλίψη∙

το ορθό, στητό σου ανάστημα

σε όλους μας θα λείψει.

Ήσουν κολώνα του χωριού

και ριζιμιό λιθάρι

κι εμείς στην οικογένεια

σε είχαμε καμάρι.

Σώφρων, σαν προεστός παλιός

που κράταγε το μέτρο,

μας άφησες βαριά σκιά

και πας στον Άγιο Πέτρο.

Σαν τραγουδούσες κι έψελνες

μας πήγαινες στα ύψη∙

τέτοια φωνή σαν τ’ αηδονιού

θαρρείς δε θα μας λείψει;

Γιατί Αριστείδη βιάστηκες

τώρα να ταξιδέψεις

προτού παντρέψεις τα παιδιά

κι αγγόνια πριν χαϊδέψεις;

Να είναι σκέπασμα ελαφρύ

το χώμα της Μπαμπίνης

όμως, για μας, παντοτινά

στη μνήμη μας θα μείνεις.