ΓΙΑ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ

Δημοτικές οι εκλογές,, οι μέρες μείναν λίγες

κι οι υποψήφιοι πέφτουνε στο πλήθος σαν τις μύγες.

Δε λείπουνε από βάφτιση, σε γάμους, σε κηδείες

πονέσανε τα χέρια τους από τις χειραψίες.

Αγώνας προεκλογικός, χτες, στη δοξολογία

από τους υποψήφιους μέσα στη εκκλησία.

Μεγάλος ο συνωστισμός μπρος στην Ωραία Πύλη

σαν σφήκες  που μαζεύονται σ’ ένα τσαμπί σταφύλι.

Όλοι διαγκωνίζονταν να είναι πρώτη μούρη

και πέσανε στ’ αντίδωρο σαν να ’ταν κανναβούρι.

Ευνοημένοι οι ψηλοί, τους βλέπεις με το πρώτο

μειονεκτική όμως των κοντών, η θέση ρε γαμώτο.

Μες στους ψηλούς, ο Λάζαρος, χάθηκε, δε φαινόταν

κι όλο στις μύτες των ποδιών συνέχεια σηκωνόταν.

Για το σταυρό των εκλογών τη σταύρωση υπέστη

«κουράγιο», έλεγε μέσα του, «κι ο Λάζαρος ανέστη».

Ακόμα και στο Γολγοθά θα ανεβεί άμα λάχει,

ρωτάτε εμένα να σας πω τι είναι αυτοί οι Βλάχοι.

Για μια στιγμή το σκέφτηκα, στα χέρια να τον πάρω

να μ’ έχει σαν βαφτισιμιός νονό του και κουμπάρο.

Στο ευσεβές το πλήρωμα να δείξω το παιδάκι

να του κρεμάσω στο λαιμό και ένα σταυρουδάκι.