ΕΓΕΡΘΗΤΙ

Όχι, δεν ήτανε Ρομά

ή πρόσφυγας λαθραίος

δεν ήταν μωαμεθανός

ούτε και ιουδαίος.

Ελληνική η ρίζα του

κι η γλώσσα η μητρική του

άκρως αρχαιοελληνική

και η κατατομή του.

Τα διαπιστευτήρια

λοιπόν, ήτανε τζάμι

παρ’ όλα αυτά το αίμα του

κύλισε σαν ποτάμι.

Ναι, έτσι είναι φίλοι μου

διόλου μην απορούμε

και την πραγματικότητα

κατάματα ας δούμε.

Όταν τους πρωτοείδαμε

ντυμένους μες στα μαύρα

τι σημασία δώσαμε;

Όση σε μία σαύρα.

Όταν σημαίες σήκωναν

μπροστά στο λαουτζίκο

βλέπαμε μόνο αρνιού προβιά

κι όχι το γκρίζο λύκο.

Όταν τους ξένους χτύπαγαν

τους κλείσαμε το μάτι

να, κάπως έτσι δίνουμε

το θάρρος στο χωριάτη.

Τους δώσαμε υπόσταση

με ετυμηγορία

και το χαστούκι τ’ άνανδρο

το είπαμε ανδρεία.

Άρα δεν ήταν το ερπετό

σαύρα ή σαμιαμίδι

ζεσταίναμε στον κόρφο μας

δηλητηριώδες φίδι.

Κλωσήσαμε τα φιδαυγά

που σπάσανε το τσόφλι

κι ο ζόφος του σκοταδισμού

έφτασε ως το κατώφλι.

Εγέρθητι απ’ το λήθαργο

δεν είναι υπόθεση άλλων

γιατί οσονούπω ακολουθούν

οι νύχτες των κρυστάλλων.

ΣΤΙΧΟΥΡΓΙΚΟΣ ΔΙΑΛΟΓΟΣ

Στην «επαρχία» Άρη* μας,                                      

τιμάνε την… «πρατίνα»
Σκασμός… οι «εκπολιτιστές»

στην τάλαινα Αθήνα!

Οι «ρήτορες» τραυλίζουνε…
Οι «δάσκαλοι» λουφάζουν…
Πυρά υποδαυλίζουνε…
Βωμούς νέους τοιμάζουν!!!

Τυρταίος μα και Πίνδαρος κι Αλκαίος

θα δεις πως συνταιριάζουν
ωδές, ελεγείες, παιάνες…

και διθύραμβους νέους ξανασπουδάζουν!

Η ποίηση το όπλο μας

κατά της Τυραννίας…
Αντίσταση… η στάση μας

κατά σαχλομανίας!

Λαό που διαμόρφωσαν
με πρότυπα αθλίων
μη καρτεράς να τόνε δεις
σε φως «Εναγωνίων»!

Παλεύουμε κι ελπίζουμε
για μι’ άλλη κοινωνία
να ’χει στα χέρια του ο Λαός
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ηνία!

Ήρθε η ώρα κι η στιγμή
οι καθαροί συλλογισμοί
να πάρουν τα πρωτεία
οι ΔΑΣΚΑΛΟΙ τ’ ανθρωπισμού
(που ’χουν ξεκάθαρο το νου)
να γράψουν ιστορία.

Μα πρέπει πρώτα ο Λαός
σοφά να ομονοήσει
να γίνει η ιαχή …αχός
βάρβαρους να νικήσει!

Στο βλέμμα σου…,στο βλέμμα μου

την ίδια πίκρα είδα (οίδα)
Άρη μας, κράτα πιο ψηλά
ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ  Ασπίδα!

Κοίτα στου μέλλοντος τον ουρανό…
Για δες…
Μια… νια Ελπίδα!!!

*Αφιέρωμα – ψυχής απόκριση στον ποιητή Άρη Μπιτσώρη.

Δημήτρης Ντόκας  22-9-2013

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΕ ΕΝΑ  ΠΟΙΗΤΗ

Φίλε, κανένας ποιητής

δεν άλλαξε τον κόσμο

απλά στην άνοστη ζωή

έτριψε λίγο δυόσμο.

Δημήτρη, ως ελάσσονες

του στίχου, εμείς, εργάτες

χρέος μας να μη γίνουμε

της εξουσίας πελάτες.

Μακάρι όμως οι λέξεις μας

έστω ξεθωριασμένες

στους τοίχους σαν συνθήματα

να μείνουνε γραμμένες.

Άρης  Μπιτσώρης 25-9-2013

ΤΟ ΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΓΙΔΟΓΑΜΗ

Μέρες των εκδηλώσεων

-ήμουνα  στην πατρίδα-

εν περιλήψει θα σας πω

ό,τι άκουσα και είδα.

Τα πρόσωπα καλλιτεχνών

σε μάντρες και κολόνες

νεανικά, μα έκρυβαν

πάρα πολλούς χειμώνες.

Εν μια νυκτί στηθήκανε

πατάρια για κλαρίνα

και είχε την τιμητική

η τσάμπα προβατίνα.

Ήταν για τον πολιτισμό

ο ζήλος υπερβάλλων,

αφίσες επικάλυπταν

προγράμματα των άλλων.

Οι λίγοι που αξιοπρεπώς

κινήθηκαν στο χώρο.

του χαρτοπόλεμου ακριβά

πληρώσανε το φόρο.

Σαφώς  είναι κυρίαρχο

φίλοι μου, αυτό το ρεύμα.

Όποιος διαφοροποιηθεί

σίγουρα έχει ¨θέμα¨.

Σε δράσεις εναλλακτικές

καλούσα μουσαφίρια

μου λέγανε: ¨δεν έχετε

πρατίνες και παγκύρια.

Όσο του Ήλιου ο τροχός

αργεί στροφή να κάμει

θα μας φωτίζει το λαμπρό

τ’ άστρο του γιδογάμη.

Η ΜΙΓΑΔΑ ΤΟΥ ΠΟΡΤΟ ΡΙΚΟ

                               Στον Θανάση Ν.

Όσο τα χρόνια μου περνούν, η μνήμη κάνει σάλτα

κάνει flash back μόνο στα best και προσπερνά τα σκάρτα.

Εχτές το βράδυ μ’ έφερε πίσω στο Πόρτο Ρίκο

στο μπάρκο αυτό που γνώρισα τον Καββαδία το Νίκο.

Αυτός πατέρας, εγώ γιος∙ τέτοια ήταν η σχέση

εκεί, λοιπόν, στο Σαν Χουάν ενώ είχαμε δέσει,

μου λέει: ¨ καρντάση, σήμερα θα είμαι ξεναγός σου

να δεις άλλες Καρυάτιδες, να χάσεις το μυαλό σου¨.

Μ’ ένα ταξί σ’ ένα sex shop έγινε η πρώτη στάση

κι όλες οι πόρτες άνοιξαν ο Νίκος να περάσει.

Μπρος μου τριάντα καλλονές μιγάδες και λατίνες 

και το κορμί στη δίαιτα είκοσι έξι μήνες.

Ποια να διαλέξω απ’ αυτές αλλά και ποια ν’ αφήσω;

Ο Νίκος με το πούρο του γελούσε από πίσω.

Μαλλί ως τα καπούλια της είχε μία μιγάδα∙

της λέει: ¨πάρ’ τον, μέτρα του της στύσης του τα γράδα¨.

Ανέβηκα, κατέβηκα την ανεμόσκαλά της

και σαν το νήπιο κούρνιασα μέσα στην αγκαλιά της.

Κι αυτή με σήκωσε ψηλά, στον έβδομο πιο πάνω

και στο σκαρί της μ’ έβαλε για πρώτο καπετάνιο.

Κάθε φορά που πιάναμε στο Σαν Χουάν αρόδο

κατέβαινα και μύριζα του στήθους της το ρόδο.

Την έλεγα Καρυάτιδα κι αυτή μ’ έλεγε Greco

το άρωμά της φυλαχτό στο ναυτικό κασκέτο.

Όταν τη φέρνω μες στο νου ανοίγω το σεντούκι∙

δώρο από κείνη ακριβό το σκαλιστό τσιμπούκι.

Τ’ ανάβω, μπαίνει στου καπνού τα άσπρα δαχτυλίδια

κι ύστερα φεύγουμε μαζί για εξωτικά ταξίδια.

ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΤΟΥΡΦΑΝ

Οπών γιατρός, που γύρισε σχεδόν τον κόσμο όλο

τα ίχνη ακολούθησε, φέτος, του Μάρκο Πόλο.

Με μια καμήλα συντροφιά κι ένα ντορβά στον ώμο

μερόνυχτα περπάτησε του μεταξιού το δρόμο.

Μα θέλεις απ’ την κούραση, θέλεις η ηλικία

ζορίστηκαν του φίλου μου και μέση και ισχία.

Σ’ ένα παγκάκι της Τουρφάν πήγε να ξαποστάσει

οπότε πέντε Τουρφιανές που στέκονταν στη στάση,

του ζήτησαν να βγάλουνε μαζί φωτογραφία∙

τέσσερις τον πλαισίωσαν μα η πέμπτη η κυρία

δε χώραγε, βολεύτηκε πάνω του αγκαλίτσα

κι αισθάνθηκε κάτι σκληρό, θαρρείς ποιμένος γκλίτσα.

Και τη στιγμή που αντάλλασαν email και συστάσεις

αυτή αντελήφθη στου γιατρού το πρόσωπο συσπάσεις

εκ πόνων που προήρχοντο ως είπαμε εκ της μέσης∙

του λέει ευθύς ¨θέλεις ποτέ να μην ξαναπονέσεις;.

Είμαι κι εγώ συνάδελφος της φυσιοθεραπείας

ανώδυνων βελονισμών και χειρομαλαξίας¨.

Το βράδυ αρχίσαν τα μασάζ, του λύθηκαν οι κόμποι

κι όργωσε εκείνος ύστερα την έρημο την Γκόμπι.

Ξανανιωμένος ο γιατρός επέστρεψε περδίκι

μ’ άλλο αέρα περπατά πλέον στη Σαλονίκη.

Αυτή την ανανέωση την πήρανε χαμπάρι

οι φίλοι όταν ανέβηκε επάνω στο πατάρι.

Τις εντυπώσεις ζήτησαν να πει απ’ το ταξίδι

κι εκείνος την απάντηση έτοιμη είχε ήδη.

¨Οι σχιστομάτες, ρε παιδιά, σας λέω αρμοδίως

καθέτως δεν το έχουνε, αλλά οριζοντίως¨.