ΚΤΗΝΟΒΑΣΙΑ & ΔΟΣΗ

Εχτές στα φιλοζωικά περπάτησα τα site

κι έπεσα σε μια είδηση που μ’ έβγαλε οφσάιντ.

Στη Γερμανία, το λοιπόν, -με νόμο κι όχι αστεία-

πέρα ως πέρα θεμιτή είναι η κτηνοβασία.

Με μία προϋπόθεση: το ζώο να συναινέσει

προτού σε ολοκλήρωση οδηγηθεί η σχέση.

Αν δηλαδή ακούσεις γαβ, γουφ-γουφ και νιάο-νιάο

αυτό θα πει ή με πηδάς ή ότι σε πηδάω.

Φως φανερό πως πρόκειται για μια υποκρισία

και συντελείται προφανώς μεγάλη αυθαιρεσία.

Γιατί αν έχει βιαστεί το έρημο το ζώο

σιγά και να μη λερωθεί του δράστη το μητρώο.

Ας πάμε στην πολιτική. Θα ’ναι αυθαιρεσία

αν πω ότι επικρατεί κι εκεί η κτηνοβασία;

Της Νέας Τάξης πρότυπα είναι οι κτηνοβάτες

δικών τους δε ορέξεων είμαστε εμείς πελάτες.

Και οι κραυγές όλων ημών των ζώων, των θυμάτων

θα εκλαμβάνονται εξ αυτών ως ήχοι γρυλισμάτων.

Ήχοι που αυξάνουν πιθανόν και την επιθυμία

να ασελγήσουν πάνω μας ακόμα κι άλλη μία.

Υπάρχει ελπίς; Όπως κι εσείς κι εγώ την αναμένω∙

λένε πως άσχημα αντιδρά το ζώο το πληγωμένο.

Οι θύτες μια ελεγχόμενη ΔΟΣΗ θα χορηγήσουν

ΔΟΣΗ όση χρειάζεται ξανά να το κοιμίσουν.

Θα βάλουν για νανούρισμα μια ντόπια γκουβερνάντα

το λήθαργο να συντηρεί∙ μα ελπίζω όχι για πάντα.

Αφορμή για να γραφούν αυτοί οι στίχοι ήταν το άρθρο: ¨ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΙΔΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΞΕΠΕΡΝΟΥΝ¨ του Δημοσθένη Ξιφιλίνου στο περιοδικό ¨φιλμ νουάρ¨, τεύχος 50, 29-11-2012