ΣΤΙΧΟΙ ΓΙΑ ΜΙΑ ΑΠΩΛΕΙΑ

ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΒΒΑ

Σάββα, από μικρό παιδί

βίωσες την ορφάνια

μα πάλεψες μες στη ζωή

πάντα με περηφάνια.

Από τη Φύσκα έφυγες

στην πόλη για τσαγκάρης

ήσουνα σβέλτος, δυνατός

Σαλονικιός βαρδάρης.

Μες στου ¨ΚΑΡΑΣΣΟ¨ έπειτα

μια εικοσπενταετία

με διπλοβάρδιες συνεχώς

δούλευες στα βαφεία.

Καθημερνά στα χημικά

επί δεκάξι ώρες

για την καλή γυναίκα σου

και για τις δυο σου κόρες.

Συνταξιούχος ύστερα

όλα αυτά τα χρόνια

ήσουνα φύλαξ Άγγελος

και για γαμπρούς κι εγγόνια.

Κι όταν ο χάρος κόκκινο

σου άναψε λαμπιόνι

λεβέντικα τον πάλεψες

στο μαρμαρένιο αλώνι.

Σ’ αυτό, λοιπόν, τον ύπουλο

και άνισο αγώνα

δεν έσκυψες τη μέση σου

δε λύγισες το γόνα.

Όρθιος τον πυρρίχιο

χόρεψες μέχρι τέλους

και τώρα αναπαύεσαι

μαζί με τους Αγγέλους.

2-6-2011

ΠΡΩΙΝΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ

Κατέβαινα χαράματα

τη σκάλα κάθε μέρα

ξύπναγες, άνοιγες το φως

κι έλεγες καλημέρα.

Ένα καρβέλι ολικής

σου κρέμαγα στην πόρτα

την ώρα εσύ που έπαιρνες

τα χάπια σου τα πρώτα.

Τώρα το φως είναι σβηστό,

ατράβηχτη η κουρτίνα

κι ένα καντήλι αμυδρά

φωτίζει την κουζίνα.

4-6-2011

ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΑ ΛΟΓΙΑ

Σε μία δύσκολη στιγμή

που κάτω μ’ είχαν ρίξει

και παραλίγο το ντουνιά

τον ψεύτη θα ’χα αφήσει,

μου είπες πως για πάρτη μου

εσύ θα καθαρίσεις

αφού λίγα τα τέρμινα

σου μένουν για να ζήσεις.

Τώρα ήρθα στο ξόδι σου

να σ’ αποχαιρετήσω

και να σου πω τα λόγια σου

δε θα τα λησμονήσω.

6-6-2011