ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Για ¨ξεχασμένα¨ ιδανικά
πάντοτε βάζω πλάτη
μα στις πληγές μου οι σύντροφοι
μου ρίξανε αλάτι.

Αφού αυτό το σύστημα
τους πήρε υπό την σκέπη
γρήγορα προσαρμόστηκαν
γίνανε καθωσπρέπει.

Το σύστημα δεν τ’ άλλαξα
όπως του το ’χα τάξει
μα τώρα αγωνίζομαι
εκείνο μη μ’ αλλάξει.

ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ ΣΤΟ ¨ΠΟΛΙΤΙΚΟ¨

Προχτές το βράδυ πέρασα
απ’ τη Φιλίππου Φλώρου
κι ένιωσα πως με τύλιξε
η αύρα του Βοσπόρου.

Πράγματι στο ¨ΠΟΛΙΤΙΚΟ¨
του Νίκου Αμερικάνου
ήχοι γλυκείς χαϊδέψανε
το νεύρο του τυμπάνου.

Στη σκάλα την πιο χαμηλή
του μαγαζιού τα φώτα
και το κλειδί μισή στροφή
μέσα από την πόρτα.

Πήγα στο τζάμι σα σκιά
κοίταξα εντός θαλάμου
νύμφες, νεράιδες και ξωθιά
πήρανε τα μυαλά μου.

Γοργόνες του ωκεανού
σειρήνες του πελάγου
λικνίζονταν, μου στέγνωσαν
το σάλιο του οισοφάγου.

Ένας μεθυστικός χορός
θαρρείς bachelor γάμου∙
μετέτρεψαν το ουζερί
σε βότσαλα της άμμου.

Παίρνω μολύβι και χαρτί
γράφω τα ονόματά τους
κι η κάμερα του κινητού
έγραψε τη ζημιά τους.

Κρατάω στο αρχείο μου
αυτά τα ντοκουμέντα
μα δε θα πω, ως εχέμυθος,
στους άντρες τους κουβέντα

Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ

Στα δέντρα επάνω τα πουλιά
χτίζουνε τη φωλιά τους
κι οι γάτες ανεβαίνουνε
με άδεια την κοιλιά τους.

Και στους κορμούς οι σκίουροι
μα και οι μπαμπουίνοι
και ο Ταρζάν ανέβαινε
την εποχή εκείνη.

Σε ένα δέντρο ανέβηκε
και ο Καρακατσάνης
όχι δεν ήταν κυνηγός
μα ούτε και τσομπάνης.

Ανέβηκε ως ακτιβιστής
τον πλάτανο να σώσει
προτού του Δήμου ερπύστρια
να τον ισοπεδώσει.

Άνδρες κατέφτασαν των ΜΑΤ
με κράνη και με μπότες
μα του συμπαραστάθηκαν
οι Αμπελοκηπιώτες.

Έτσι το δέντρο σώθηκε,
θεριεύει και ψηλώνει
κι οι οικολόγοι απέκτησαν
έναν Κολοκοτρώνη.

Μα η ιστορία προσπερνά
αυτά τα ντοκουμέντα
και μνημονεύει μόνο αυτούς
που ρίχνουνε τσιμέντα.

Εμείς καμάρι το ’χουμε
απάνω στο πατάρι
που είναι στην παρέα μας
αυτό το παλικάρι.

Χρέος μας είναι το λοιπόν
μία τιμή για εκείνον
αφού εναντιώθηκε
σε εξουσία κρετίνων.

Πλάκα πρέπει να στήσουμε
κάτω απ’ το πλατάνι•
πάνω να γράφει: ¨ΠΛΑΤΑΝΟΣ
ΓΙΩΡΓΟΥ ΚΑΡΑΚΑΤΣΑΝΗ¨.

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ

ΑΓΝΩΣΤΟΥ ΧΙ 56

Πίνε και ευφραίνου φίλε μου
τώρα είναι που γυρίζει
το μέλλον και το αύριο
κανένας δε γνωρίζει.

Γλέντα, σκόρπα, τρώγε, πίνε
πάντα να ’σαι γελαστός
δίχως βιάση, δίχως κόπο
σκέψου πάντα σαν θνητός.

Ο θάνατος απ’ τη ζωή
απέχει ένα βήμα
όλος ο βίος μια στροφή
και ύστερα ένα μνήμα.

Δικά σου είναι όσο ζεις
μα αν αποδημήσεις
εσύ δεν θα ’χεις τίποτα
σε άλλον θα τ’ αφήσεις.




ΠΑΛΛΑΔΑ
Απόλαυσε τη ζωή

Φίλε δεν είναι βέβαιο
πως κι αύριο θα υπάρχεις,
από το θάνατο κανείς
δεν είναι σκασιάρχης.

Αφού το ξέρεις άνθρωπε
ρίξ’ το στο παραμύθι
στο Βρόμιο αναζήτησε
του θάνατου τη λήθη.

Στο βίο τον εφήμερο
την Κύπρη απόλαυσέ τη
για τ’ άλλα μόνη να νοιαστεί
την τύχη άφησέ τη.

Επιγράμματα από την Παλατινή Ανθολογία σε ελέυθερη απόδοση.
Από το βιβλίο μου ΠΙΕ ΚΑΙ ΕΡΑ.
Σημείωση: Βρόμιος=Διόνυσος, Κύπρη=Αφροδίτη

ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ

Πήγα προχτές στη Γευγελή, βγήκα εκτός συνόρων
όχι ως τουρίστας τώρα πια μα ένεκα των όρων
-των δυσμενών- που επέβαλε το Δου.Νου.Του. στη χώρα
που πλήττουν κι όσους σύνταξη θέλουν να πάρουν τώρα.
Πήρα λοιπόν δυο φίλους μου που ξέρουνε τη γλώσσα
αφού να γίνω σκέφτομαι φόλι σε καμιά κλώσα.
Όταν θα βγει η σύνταξη το χρήμα εδώ δε φτάνει
γι’ αυτό θα ρίξω άγκυρα σ’ αλλοδαπό λιμάνι.
Όπως οι νέοι φεύγουνε γι’ αλλού να βρούνε μέλλον
πρέπει κάπως ανάλογα να σκέφτεται και ο γέρων.
Πάει λοιπόν στην ξενιτιά και ο συνταξιούχος
σε μέρη όμως πιο φτωχά κι είναι προνομιούχος.
Εκεί που ζεις σαν βασιλιάς ως Άναξ ή σαν Κράλης
αρκεί στο χρονοντούλαπο το παρελθόν να βάλεις.
Βρίσκουν εκεί στα Σκόπια και σ’ άλλα όμορα κράτη
σπίτι φτηνό, καλό φαΐ κι ένα ζεστό κρεβάτι.
Φιλόξενη νοικοκυρά για να τους περιθάλπει,
δίνει παράταση ζωής, τη libido εξάπτει.
Βρήκα κι εγώ ελεύθερες, χήρες, διαζευγμένες
που ένα μερίδιο ζητούν στη σύνταξη οι καημένες.
Μα έχω ένα δίλλημα ποια να πρωτοδιαλέξω•
πλούσια ¨βιογραφικά¨ και πως θα τα ξεμπλέξω;
Τώρα που έμαθα λοιπόν αυτά τα κατατόπια
θα οργανώσω εκδρομή, βγάλτε τα πασαπόρτια.
Να πάμε φίλοι μου καλοί και να σας ξεναγήσω
ίδια και σεις να πράξετε μ’ εμένα να σας ψήσω.
Σας εγγυώμαι είν’ άριστη αυτή η επιλογή μου
που συνδυάζει το τερπνόν μετά του ωφελίμου.
Το νου σας όμως, τσιμουδιά, να ’χετε εχεμύθεια
διότι οι γυναίκες μας δεν είναι κουτορνίθια.
Και προπαντός η Δέσποινα μην τύχει και το μάθει
γιατί μετά θα υποστώ του λιναριού τα πάθη.
Αν μάθει ότι ψάχνομαι για νέα κι ορθοβύζα
είναι ικανή το ¨επίμαχο¨ να κόψει απ’ τη ρίζα.

ΤΙ ΕΝΝΟΕΙ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ;

Τι είναι λοιπόν η ποίηση
ποιος είναι ο ορισμός της
ποιος θα μου δώσει απάντηση
ποιος ο σοφός και γνώστης;

Λες να ’ναι ο προφορικός
λόγος συμπυκνωμένος,
μήπως ο αφαιρετικός
και καμουφλαρισμένος;

Είναι ιδέες ασύμπτωτες
εντός σύμμετρου λόγου
ή η ακατάληπτη γραφή
ασυναρτησιολόγου;

Ποιος είναι τάχα ποιητής;
Ποιεί ή προσποιείται;
Το ακανθώδες αίνιγμα
καλείστε να το βρείτε.

Απ’ τη στιγμή που χάθηκε
του στίχου το τερτσέτο
τότε το καραφλό αυγό
πιάστο και κούρεψέ το.

Μέτρο, αρμονία και ρυθμός
με μαστοριά δεμένα
αυτά είναι της αληθινής
ποίησης δεδομένα.

Ευθύβολοι και άμεσοι
θα πρέπει να ’ναι οι στίχοι
κι όχι σιβυλλικοί χρησμοί
ή της Πυθίας γρίφοι.

Ο ποιητής απ’ την αρχή
θέτει έντεχνα το στόχο
κι ο αναγνώστης πιάνεται
στο τέλος απ’ το βρόχο.

Αν απευθύνεται ο ποιων
μόνο στον εαυτό του
θεωρεί το σύμπαν πως γυρνά
γύρω απ’ το εγώ του.

Μα η ποίηση είναι Εμείς,
μέθεξη, κοινωνία
και ποιητής η χόβολη,
η εστία κι η λυχνία.

Αλλιώς η φράση η γνωστή
αν τον χαρακτηρίζει:
«τι εννοεί ο ποιητής»
Ε! τότε βράσε ρύζι.

ΨΥΧΙΚΗ ΠΟΡΝΕΙΑ

Με κάποιους πατριώτες μου
είχα επικοινωνία∙
όλοι τους βλαστημούσανε
αυτή την κοινωνία.

Τους πιο πολλούς τους έβλεπα
όλα αυτά τα χρόνια
Δημάρχων μα και βουλευτών
να κουβαλούν τα ψώνια.

Κι είπα σε έναν απ’ αυτούς
που πιότερο έχω θάρρος
τα λόγια αυτά που μέσα μου
αβάσταχτο ήταν βάρος:

¨Για πες μου, σ’ ένα σάτυρο
τ’ αγόρι, το παιδί σου
θα το ’δινες και ήσυχη
θα ’ναι η συνείδησή σου;

Θα άφηνες τον πορνόγερο
τα στήθη να θωπεύσει
της κόρης σου και ύστερα
να τη διακορεύσει;

Πες μου, μήπως θα δάνειζες
ποτέ τη σύζυγό σου
στον τοκογλύφο για έκπτωση
σε ένα δάνειό σου;

Θα επέτρεπες στο γείτονα
μήπως ν’ ασχημονήσει
στο σώμα σου, αν σου ’ταζε
ένα γερό μπαξίσι;

Ξέρω ότι εξεγείρεσαι
μ’ αυτά που ακούν τ’ αυτιά σου
όμως για δώσε προσοχή
κι άκου τα σχολιανά σου.

Φίλε γιατί στις εκλογές
πουλιέσαι για μια ψήφο
για μια ασαφή υπόσχεση
σε στήνουνε στον τοίχο;

Δεν ξέρεις πως στην κλίμακα
στην πτωτική πορεία
πιο κάτω είν’ απ’ του σώματος
η ψυχική πορνεία;

Η ηθική κατάπτωση
που δείχνει το ποιόν μας
λέγεται αλλιώς εκπόρνευση
των συνειδήσεών μας.

Μοιραίο επακόλουθο
του Δ.Ν.Τ. τα δώρα
αφού ένας οίκος ανοχής
κατάντησε η χώρα¨.

ΜΑΘΑΝΕ ΟΤΙ ΣΚΥΒΟΥΜΕ

Εχτές στο διαδίκτυο
διάβασα ένα άρθρο
που έγραψε ένας Δάσκαλος
όχι από το βάθρο,

μα ως πολίτης ενεργός
που βλέπει με αγωνία
ΚΑΤΑΡαμένες πρακτικές
σ’ αυτή την κοινωνία.

Γνωρίζει το Ξηρόμερο
και τα προβλήματά του
κι ως κάτοικος του Αστακού
τα αδιέξοδά του.

Πολύ καλά τα έγραψες
αγαπητέ Ζαγκότα
το δόλιο το Ξηρόμερο
κάθησε σαν την κότα.

Είτε γιατί γυρεύοντας
βρήκε τον …κόκορά του
είτε σαν κλώσα λούφαξε
και έκατσε στ’ αυγά του.

Όπως και να ’χει, τα ’χασε
τ’ αυγά και τα πασχάλια
αφού γουστάρει να διοικούν
φελλοί από μπουκάλια..

Κι αν προς στιγμή οι Άραβες
φύγαν για χώρα άλλη
άλλοι ρυποεπενδυτές
θα ’ρθουν στο Πλατυγιάλι.

Η φήμη ανταπόκριση
σ’ όλο τον κόσμο θα ’βρει∙
μάθανε ότι σκύβουμε
και θα πλακώνουν Μαύροι.

ΔΙΣΚΙΑ HIMALAYA

Απ’ την παρέα τα ίχνη του καιρό αναζητούνται
και οι κλήσεις του στο κινητό συνέχεια προωθούνται.

Ο Φέκας πήγε στο Θιβέτ, μήπως στο Άγιο όρος,
ή στο ΠΡΟΠΟ της γειτονιάς έγινε τζογαδόρος;

Μα αυτήν την Τρίτη στο ουζερί ήρθε στα φιλαράκια
κομψός, ωραίος, ζωηρός• μάγουλα για φιλάκια.

Το τσιτωμένο φερμουάρ προδίδει την ορμή του
κι ένα βιβλίο πολύχρωμο κουβάλαγε μαζί του.

Μας είπε πως μελέταγε βότανα Ιμαλαΐων
γι’ αυτό και εμφανίστηκε δεκαοχτώ Μαΐων.

Βότανα για τα άλατα, για άγχη, για τοξίνες
χοληστερίνη, πίεση, για έλκη και ωδίνες.

Μα στα αφροδισιακά θαρρείς πήρε πτυχίο
σε λίγες μέρες έκανε turbo το εργαλείο.

Τέλος ο αθεόφοβος βρήκε μια εταιρία
που όλα αυτά τα βότανα τα φέρνει σε δισκία.

Και έτσι δεν καθυστερείς, ούτε νερά να βράζεις•
το χάπι το κατάλληλο στο στόμα σου το βάζεις.

Άφησε το βιβλίο του να βγει φωτοτυπία
να μελετήσει ο καθείς πως δρούνε τα δισκία.

Κάποιος που στα γεράματα θέλει να κάνει κόρτε
παράγγειλε της libido δισκία tentex forte.

Οι οδηγίες γράφανε: ¨πιες την ημέρα ένα
σε μια βδομάδα θα αισθανθείς τα γράδα ανεβασμένα¨.

Μα αντί ένα ένα να τα πιει -τα εφτά σε μια βδομάδα-
σε μία μέρα και τα εφτά τα πήρε στην αράδα.

Πήρε τους δρόμους παγανιά ως ταύρος σε αρένα
γριές και νέες να σωθούν τρέχαν απεγνωσμένα.

Οι φίλοι στέκια άλλαξαν σε άγνωστα σοκάκια
και φόρεσαν καλού κακού τσίγκινα σωβρακάκια.

Εκλήθη η πυροσβεστική που εκτόξευσε παγάκια
οι μάνικες σημάδευαν επάνω στα …μπαλάκια.

Τον βάλαν σε περιορισμό ως να περάσει η χρήση
αλλιώς τρύπα δε θ’ άφηνε που να μην είχε κλείσει.

Κι επάνω στην αρίδα του τού κρέμασαν βαρίδια
να ξεθυμάνει έσπασε δύο σακιά καρύδια.

Συμπέρασμα: ¨διαβάζετε καλά τις οδηγίες
φέρνουνε παρενέργειες λάθος δοσολογίες¨

ΚΑΚΛΑΜΑΝΕΙΑ ΠΟΛΗ

Είχα βάλει στη βαλίτσα όλα τα υπάρχοντά μου
κι η παραίτηση εκκρεμούσε για να φύγω απ’ τη δουλειά μου.

Λίγο πριν μετακομίσω και να πάω σ’ άλλη χώρα
αφού η Κακλαμάνεια πόλη μ’ είχε κάνει μαυροφόρα.

Το παλιό Κλεινόν μας Άστυ στην εικοσπενταετία
βάδισε κατά διαόλου μες στη πλήρη δυσωδία.

Θα ’φευγα λοιπόν για πάντα πριν να πιω κι άλλο φαρμάκι
πριν του Περικλή την πόλη παραδώσουν στον Ψινάκη.

Μα την ύστατη την ώρα το ουράνιο τόξο εφάνη
κι ο λαός δια της κάλπης έδιωξε τον Κακλαμάνη.

Προσδοκούμε ν’αραιώσουν life style και γκλαμούρες
οι λαϊκιστές του τσίρκου και της αρπαχτής οι μούρες.

Δε θα ξαναδώ επιτέλους την καναρινιά γραβάτα
τα καρό πουκάμισά του τα τραπεζομαντηλάτα.

Μα θα βλέπω έναν τύπο που συνέπεια τον διακρίνει
δίχως έπαρση και θράσος που τον λεν Γιώργο Καμίνη.

Πρόσωπο που δίνει ελπίδα, μοναχός του όμως δε φτάνει
θέλει ενεργούς πολίτες τούτη η πόλη ν’ ανασάνει.

Θέλει τη Δημοκρατία που στον τόπο αυτό εγεννήθη
και να πάψει ο δημότης να ’ναι πλέον κουτορνίθι.

Κι αν τυχόν ο νέος άρχων καβαλήσει το καλάμι
χειροκροτητές δε θα ’χει, μα θα δει ανοιχτή παλάμη.

Στο εξής κι εγώ θα έχω έγνοια για τη γειτονιά μου
κι έλαβα, ελπίζω κι άλλοι, τώρα πια το μάθημά μου:

Πως στην πόλη του την πλάτη ο πολίτης δε γυρίζει
κι αν ο Δήμαρχος δεν κάνει τότε τον εξοστρακίζει.

ΚΑΒΑ ΜΠΟΥΤΑΡΗ

Ο Άνθιμος αφόρισε
το Γιάννη το Μπουτάρη
κι αυτός τον κόρφο του έφτυσε
κι έπιασε το παπάρι.

Μα έκανε μια κίνηση
ματ θα την ονομάσω
κι έβγαλε από την κάβα του
το δυνατό του άσσο.

Μέσα στο ψηφοδέλτιο
έβαλε ένα Άγιο
που ’δωσε στο συνδυασμό
δύναμη και κουράγιο.

Κι ο εκλεκτός του Άνθιμου
στην κάλπη έφαγε μαύρο
κι αντί φαγκρί ο επίσκοπος
την έβγαλε με γαύρο.

Ο δε καινούργιος Δήμαρχος
θα στείλει ένα πεσκέσι
πολλά κιλά γλυκό κρασί
ως τάμα θα διαθέσει.

Έξω απ’ τη Μητρόπολη
τελάρα θα αδειάσει
το ντέρτι αυτό του Άνθιμου
οίνος να κατευνάσει.

Κι όποιος θα πάει νηστικός
μετάληψη να πάρει
να ξέρει ότι μετάλαβε
από κρασί Μπουτάρη.

Η ΤΖΟΥΛΙΑ Η ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ

Αφού η ακόλαστη ζωή συμπλήρωσε ένα τόμο
η Τζούλια αποφάσισε να μπει στον ίσιο δρόμο.
Σε πάθη και εξαρτήσεις της υπέρβαση να κάνει
και ως λευκή περιστερά να βάλει και στεφάνι.

Μα το μεγάλο σχίσμα της πώς θα αποκαταστήσει
που η πεθερά αγνότητας σημάδια θα ζητήσει;
Αυτή η δουλειά χρειάζεται πείρα πολύ μεγάλη
από γιατρό που ξόδεψε κλωστές με το τσουβάλι.

Ο κλήρος πέφτει ως γνωστόν στα χέρια του γενναίου•
χειρούργου των παρθενικών υμένων του Υμαινέου.
Εκλήθη ο Τάσος το λοιπόν να την παρθενοράψει
που τρύπιες μπρος και όπισθεν κι αν έχει περιθάλψει.

Παρόλο που ο καθηγητής τελεί εν εφεδρεία
κι ενώ στου Κόσμου τους Γιατρούς χάρισε τα εργαλεία,
υπέκυψε στην έκκληση αλλά με έναν όρο:
στον τόμο της τον έκλυτο κι αυτός να πάρει χώρο.

Η τελευταία παράγραφος να ’ναι του παρελθόντος
κι εγγυητής ταυτόχρονα του αμόλυντου παρόντος.
Ας πάει και το παλιάμπελο είπε η καημένη η Τζούλια
και του αποκαλύφθηκε με τουρλωτά καπούλια.

Τώρα τον Τάσο Σούπαρη, φίλοι μου, ποιος τον πιάνει
όταν το άλλο Σάββατο θα ’ρθει στου Ιορδάνη.
Θα ’χει μαζί του την KAIR απ’ τη βραδιά εκείνη
όταν στου Μπόζαρ τα λουτρά μπουκάλα είχε μείνει.

Τι είναι η τύχη βρε παιδιά, σαν Βενετιάς βελόνι,
μα αν θέλει εκείνη να σε βρει τότε σε ξετρυπώνει.
Κι αφού αυτός κληρώθηκε ως εραστής της Τζούλια
κι εγώ ελπίζω να βρεθώ πάνω στη Μακρυπούλια.

ΤΟ ΔΕΜΑ

¨Το δέμα ήταν ύποπτο¨ είπανε Ε.Υ.Π. και μπάτσοι∙
η αντιτρομοκρατική ανέλαβε να δράσει.

Σφραγίδες και υπογραφές πέσανε εσπευσμένα
να αρθούνε τα προσωπικά, που λένε, δεδομένα.

Φέρανε την καλόγρια από το μοναστήρι
και μέσα στην ασφάλεια ήπιε πικρό ποτήρι.

Την έσυραν ενώπιον ενός εισαγγελέα
γιατί το δέμα έφερε αυτήν αποστολέα.

Μπροστά τους το ξετύλιξε με περισσή ευλάβεια
κι αυτοί με υπηρεσιακή κοιτούσανε απάθεια.

Μα δεν αποκαλύφτηκαν της βόμβας τα πειστήρια
μα της απρόβλεπτης ζωής ένα από τα μυστήρια.

Ένα μικρό εσώρουχο κι ένα αγάπης γράμμα∙
στα μανταλάκια κρέμασαν προσωπικό της δράμα.

Όμως αυτού του δέματος ποιος θα ’ταν παραλήπτης;
Ένας φαντάρος που όνειρα μοιράστηκε μαζί της.

Κρύος ιδρώτας διέτρεξε τη ραχοκοκαλιά της
κι η εξουσία απέναντι με το μειδίαμά της.

Πρόστυχα υπονοούμενα και βλέμματα χυδαία
του έρωτα τα ένσημα και μάλιστα βαρέα.

Επέστρεψαν το δέμα της κι ο πόνος της ρεγάλο
κι από το ένα το κελί γύρισε πίσω στ’ άλλο.

Κι έστειλε γράμμα στο Θεό μέσα απ’ την προσευχή της
σ’ Εκείνον που από ψηλά ορίζει τη ζωή της.

Και ρώτησε επίμονα Αυτός πώς το εισπράττει
όταν τον έρωτα οι θνητοί τον βγάζουν τρομοκράτη;

ΤΙ 'ΧΕΣ ΓΙΑΝΝΗ

Μπήκα στους τηλεδιαύλους
κι έκανα ένα σεργιάνι
και τυχαία βλέπω δύο
να μιλούν για κάποιο Γιάννη.

Το κανάλι ήταν τo MEGA
κι έπεσα ακριβώς στη φάση:
Σαμαράς και Πρετεντέρης
λακριντί είχανε πιάσει.

Συζητούσαν για την κρίση
και τα μέτρα του Γιωργάκη
Δ.Ν.Τ. και τα τοιαύτα,
για το δράμα του κοσμάκη.

Σαν παράδειγμα ο Αντώνης
πήρε έναν τυχαίο Γιάννη
ένα ανώνυμο πολίτη
που όλο τρέχει και δε φτάνει.

Που ’χουν κόψει απ’ το μισθό του,
ίσως χάσει τη δουλειά του,
που στις τράπεζες χρωστάει
και τα μαλλιοκέφαλά του.

Κι είπε ο Σαμαράς το χρέος
πως αυτός θα μηδενίσει
και αρκεί ο κάθε Γιάννης
πάνω του να ακουμπήσει.

Πέρυσι κι ο Παπανδρέου
δε μας ήρθε σα σωτήρας;
έτσι ο Σαμαράς εφέτος
φιγουράρει ως φωστήρας.

Θαυματοποιός και μάγος
που τους Γιάννηδες θα σώσει
αφού όπως λέει ο μύθος
έχουνε κοκόρου γνώση.

Αφού γρήγορα ξεχνάνε
παλαιά και νέα συμβάντα
μα και τη σοφή τη φράση:
¨τι ’χες Γιάννη, τι ’χα πάντα¨.

ΓΙΑ 100 ΕΥΡΩ

Τα γκάλοπ παρακολουθεί
ο Γιώργος με αγωνία
και βλέπει ότι το ΠΑΣΟΚ
σπρώχνεται στη γωνία.

Γι’ αυτό λοιπόν συσκέφτηκε
με τους αξιωματούχους
και είπαν να βοηθήσουνε
μικροσυνταξιούχους.

Να δώσουν εκατό ευρώ
να τους ανακουφίσουν
σαράντα μέρες ύστερα
αφότου θα ψηφίσουν.

Γαλαντομία απλόχερη
στην τρίτη ηλικία•
πάρτι πολλά θα γίνουνε
μες στα γηροκομεία.

Τώρα θα τρώνε οι γέροντες
με τα χρυσά κουτάλια∙
και μόνο που το σκέφτομαι
μου τρέχουνε τα σάλια.

«Περήφανά μας γηρατειά»
-στου νου μου την ταινία-
φράση, του Αντρέα, που έμεινε
μέσα στην ιστορία.

Δείτε το κοστολόγιο
που έχει η περηφάνια,
λιγότερο απ’ το ποσό
που δίνει η Αννίτα Πάνια.

ΚΑΝΕΛΑ

Μες στην ταβέρνα προέκυψε μεγάλη διαφωνία
αν η κανέλλα, των ορμών κρατάει τα ηνία.

Ο Στρατηγός επέμενε: ¨τη λίμπιντο αναστέλλει,
κάνει το μόριο του ανδρός σα μαλακό παστέλι.

Ο Οπωροπώλης διαφωνεί• λέει: ¨την διεγείρει¨
και ότι ¨σαν τη μέλισσα ψάχνει να βρει τη γύρη¨.

Κι ο Αλουμινάς που έτρωγε ρυζόγαλο στα νιάτα
είπε: ¨με κανελλόσκονη ξηγιόμουνα βαρβάτα¨.

Μνήμες ενός απώτερου κι ένδοξου παρελθόντος
χωρίς επιβεβαίωση από έργα του παρόντος.

Όμως μπορείς σ’ αυτούς τους δυο τώρα να δώσεις βάση
αφού αυτό το άθλημα το έχουνε ξεχάσει;

Τότε λοιπόν ζητήσαμε βοήθεια απ’ το Φέκα
τα πάντα ξέρει για το σεξ, βότανα και γυναίκα.

Μα εκείνος τα μπαχαρικά δεν τα ’χει μελετήσει
και προθεσμία ζήτησε για να μας απαντήσει.

Έριξε μες στα φαγητά για να τη δοκιμάσει
και μια βδομάδα ήτανε πάνω στο στρώμα εν δράσει.

Μου ’πε κι εμένα κι έβαλα στα εδέσματα κανέλλα
και φούντωσα σαν έφηβος, τότε στη Γαβριέλα.

Άρα: αν κι ευεργετικά επενεργεί στη στύση
παροπλισμένους δε μπορεί να ενεργοποιήσει,

και όση και να ρίξουνε και φαν με τη μασέλα
από την Πόλη έρχομαι και στην ...ή κανέλλα.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΑΠΝΙΣΜΑ

1.ΚΑΠΝΙΣΤΕΣ ΘΕΡΜΟΚΗΠΙΟΥ

Ο νόμος για το κάπνισμα
έφερε νέα ήθη
το πλαστικό κατέκτησε
των καπνιστών τα πλήθη.

Τους πήρε υπό την σκέπη του,
και η στοργική του αγκάλη
τους περιέθαλψε μαζί
με αερίου μαγκάλι.

Όλα τα ουζερί, λοιπόν
και οι καφετερίες
τα πεζοδρόμια έκλεισαν
με νάιλον τζαμαρίες.

Οι έσωθεν οι αίθουσες
σαν έρημα λιμάνια
και έξω γύρω απ’ τη φουφού
χαρμάνια και ντουμάνια.

Είναι ανεξάντλητο, λοιπόν,
το πνεύμα του εμπορίου•
μετέτρεψε τους καπνιστές
σ’ είδος θερμοκηπίου.



2.ΚΟΡΝΕΣ

Κατέβηκα στην αγορά
όχι για να ψωνίσω
μα λόγω κρίσης το σφυγμό
της πόλης να μετρήσω.

Λοιπόν, στα καταστήματα
και στις μπουτίκ ιδίως
ο γυναικείος πληθυσμός
εργάζεται κυρίως.

Την πελατεία καλύτερα
αυτές την κουμαντάρουν
μα απ’ τους άντρες πιο πολύ
τις είδα να φουμάρουν.

Η τσιγαροαπαγόρευση
αυτές έπληξε πρώτες
κι έξω απ’ τα καταστήματα
καπνίζουν μπρος στις πόρτες.

Κι αφού υπάρχει αναδουλειά
μ’ αυτά τα νέα μέτρα
σαν τα φουγάρα ανάβουνε
τα τσιγαράκια αβέρτα.

Τις πλάτες τους στηρίζουνε
επάνω στο δοκάρι
και λυγισμένο έχουνε
το ένα τους ποδάρι.

Οι σερνικοί που οδηγούν
πατούν συνέχεια κόρνες
λες και περνούν απ’ την οδό
που ’χουν τα ¨σπίτια¨ οι πόρνες.

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΟΥΣ

Αυτές τις μέρες οι άνθρωποι
δείξαν την ανθρωπιά τους
και την απεριόριστη
δύναμη της καρδιάς τους.

Μα και τις δυνατότητες
που έχει το μυαλό τους
και τις αξιοποίησαν
μόνο για το καλό τους.

Και έτσι βγήκανε στο φως
σώοι οι μεταλλωρύχοι
και μόνοι δεν αφέθηκαν
στη μοίρα και στην τύχη.

Όλος ο κόσμος ένα Εμείς
να σώσουν τόσους λίγους
στα χρόνια αυτά που το Εγώ
μας έκανε κολίγους.

Στην εποχή που οι λιγοστοί
για μας αποφασίζουν
και με αθώα θύματα
χωματερές γεμίζουν.

Μέσα σ’ αυτό το έρεβος
μια λαμπερή αχτίδα
μια πράξη που στον Άνθρωπο
δίνει ξανά ελπίδα.

ΑΝΤΑΜΩΜΑΤΑ

Είδα του ανταμώματος, στο internet, αφίσα
κι έτσι του νου μου το εκκρεμές ξανάρθε πλέον στα ίσα.
Γιατί το θέρος, φίλοι μου, είχα μια απορία
αν η ΟΠΣΥΞ υφίσταται πια ως ομοσπονδία.
Προέκυψαν δυο σοβαρά στον τόπο γεγονότα
μα φύλλο δεν κουνήθηκε όπως γινόταν πρώτα.
Το πρώτο φλέγον ζήτημα αυτό του Καλλικράτη∙
χώρισε το Ξηρόμερο, θαρρείς, σ’ όμορα κράτη.
Δεν είδα διεκδίκηση και διαμαρτυρία∙
σιωπηρή αποδοχή ή απλώς αβελτηρία;
Δεν είδα μια αναφορά, άποψη για το θέμα
αν το Ξηρόμερο ευνοεί ή θα το πάει στο ρέμα.
Ύστερα ήρθε το ΚΑΤΑΡ, που αλλού, στο Πλατυγιάλι
κι αντί η ΟΠΣΥΞ ν’ ανησυχεί, παν από δω κι οι άλλοι.
Θυμάμαι στο Λιθάνθρακα, που ήταν πρωτοπόρος
τώρα θαρρείς στο σύστημα είναι συνοδοιπόρος.
Πού πήγε αυτός ο τσαμπουκάς, πού πήγε αυτό το πάθος;
Πείτε μου μήπως είναι αλλιώς ή κάνω εγώ το λάθος.
Αδέρφια στο αντάμωμα καλή επιτυχία
μα μόνο άρτος και θέαμα μού φέρνει ανησυχία.
Χώρια που θα ’χουν οι ¨ταγοί¨ δωρεάν κονέ και βήμα∙
υπάρχει ακόμα τσαγανό να τους τα πούμε χύμα;
Καλό είναι να γίνονται, λοιπόν, τα ανταμώματα
όμως σε δίσεχτους καιρούς μέσα στα χαρακώματα.

ΠΡΟΣ ΚΟΥΚΟΥΛΟΦΟΡΟΥΣ ΕΠΙΣΤΟΛΕΣ

ΚΑΣΤΡΙΝΩΜΑΤΑ

Μου το είπανε οι φίλοι
και αναγνώστες μου
πως τσιμπάνε απ’ το σταφύλι
κι απ’ τις ρόγες μου.

Ας φροντίζω εγώ τ’ αμπέλι
και τα κλήματα
άλλος πίνει απ’ το βαρέλι
οινοποιήματα.

Μα του στήσανε παγίδα
με δολώματα
και τον πιάσανε σα γίδα
ξημερώματα.

Τον κρεμάσαν στο τσιγγέλι
στ’ Αγγελόκαστρο
και του τύλιξαν τα μέλη
σε στρατσόχαρτο.

Χασαπόσκυλα τραβούσαν
το τομάρι του
και στο internet γελούσαν
με τη χάρη του.
4-10-2010

INTERNETUPAMAROS

Ψαράδες ¨μαργαριταριών¨
μου στείλανε μαντάτα
πως κάνουν πιάτσα ανέραστοι
στου internet τη στράτα.

Ανώνυμοι, μα μ’ εμφανείς
στα μάτια τις σακούλες
όμως για το ¨ξεκάρφωμα¨
μιλάνε για κουκούλες.

Κουκουλοφόροι είναι αυτοί
που κρύβουν τ’ όνομά τους
e-mail και διεύθυνση
και τα τηλέφωνά τους.

Βλαστάρια μαυραγοριτών
στα χρόνια αυτά τα νέα
γεμίζουν ηλεκτρονικές
μνήμες με κλοπιμαία.

Η Ελλάδα είναι δυστυχώς
η μόνη στην Ευρώπη
που ιδεών δωσίλογοι
βγαίνουνε μούρη πρώτη.

Τι ειρωνεία! Εκ του ασφαλούς
ψευτοεπαναστάτες•
στο face book τους αφελείς
γυρεύουνε πελάτες.

Κι ενώ από πνευματική
πάσχουν πλατυποδία
θέλουν με ξένα κόλλυβα
να κάνουνε κηδεία.

Μα ευτυχώς που υπάρχουνε
ιnternetupamaros
κι αυτούς τους προβοκάτορες
κακός τους βρήκε φλάρος.
7-10-2-10