Τι μέρα αυτή η χτεσινή, τι ήταν αυτό το πράγμα;
Ισοπαλία ήρθανε το γέλιο με το κλάμα.
Ονείρατα πληρώσαμε κι αγρύπνιες του Γιωργάκη
που είδε πως ζητιάνευε με πλαστικό πιατάκι.
Πως πήραν τα παιχνίδια του, ως και την περπατούρα
και ξύπνησε μεσάνυχτα μούσκεμα απ’ τα ούρα.
Το χώνεψε πως δε μπορεί μόνος να κυβερνήσει
κι απ’ το πρωί συνέταιρους έσπευσε να ζητήσει.
Συζήτησε, από Σαμαρά μέχρι και τον Κουβέλη
και πρόσφερε απλόχερα φέτες απ’ το καρβέλι.
Μαθαίνοντάς τα, ανάποδες πήρε η Μαργαρίτα,
θέλει χορτάτο το ..παιδί κι ολάκερη την πίτα.
Κι είπε για άλλη μια φορά: ¨μα την Αγία Θέκλα
δεν πρόκειται ο Γιωργάκης μου να χάσει την καρέκλα¨.
Και άλλαξε τη γνώμη του για να συγκυβερνήσει
και του ’πε την κυβέρνηση να ανασχηματίσει.
Να αλλάξει τον Πεταλωτή ας πούμε με το Δρούτσα
που ’ναι κι οι δυο εκλεκτικοί κι έχουν τα ίδια γούστα.
Στο κάθισμα του Πάγκαλου να βάλει Βενιζέλο
που ’χει κι εκείνος κυβικά και νου μες στο τσερβέλο.
Να βάλει στα οικονομικά το φίλο Γερουλάνο
που ’ναι από οικογένεια με γαλλικά και πιάνο.
Τέτοιο τερτίπι σκέφτηκε, ο χρόνος να κυλήσει
μπας και το μεσοπρόθεσμο μνημόνιο να ψηφίσει.
Τζάμπα λοιπόν απ’ το πρωί παίζανε τα κανάλια
και οι ρεπόρτερς μάζευαν των βουλευτών τα σάλια.
Το είχα πει δυο χρόνια πριν κι απόλυτα είχα δίκιο,
με τα δικά του ελληνικά: ¨μηδέν εις το πηλήκιο¨.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου