ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΟΥ ΦΩΤΗ

Για έναν Φώτη θα σας πω, όχι τον παταρίσιο

τον άλλονε, το ναυτικό και μάγκα βαπορίσιο

που λέει πως ¨αναπαπαντάμ¨ κρατάει απ' το Βαρδάρι

που μες στην πιάτσα ως προχτές καυχιόταν με καμάρι:

¨αν θέλετε να ξέρετε, αγαπητοί μ ου φίλοι

το ξεσκουριάζω τακτικά εγώ το καριοφίλι¨.

Μα ο Φώτης παρουσίασε στένωση στην ουρήθρα

το σωληνάκι μάζεψε αμμόλιθους και σκλήθρα.

Και πριν από το στόμιο σφήνωσε μία πέτρα

με πόνο, λες και κι έχει πληγεί από αιχμηρή βουκέντρα.

Πονά και βασανίζεται, τσούζει και βλαστημάει

και σαν στραγάλια, ο φουκαράς, τα χάπια μασουλάει.

Του ’πε ο γιατρός ¨Φωτάκο μου έλα στο χειρουργείο

να σ’ απαλλάξω απ’ το βαρύ της πέτρας το φορτίο¨.

Μα αυτός του λέει ¨στους γιατρούς δεν έχω εμπιστοσύνη

εδώ διακυβεύεται η αντρίκεια αξιοσύνη.

Φοβάμαι το νυστέρι σου μην πάει πολύ σε βάθος

και κόψει της ‟ανύψωσης” το νεύρο κατά λάθος¨.

Όταν του απαγγείλαμε τους στίχους τις προάλλες

είπε: ¨καρντάσια είστε εσείς; Ίσα παλιοκουφάλες¨.