UNRRA (μια πραγματική ιστορία)

στον Δημήτρη

Έξω απ’ τον Ιερό Ναό

τα αποφόρια στοίβα

και τα παιδάκια του χωριού

δεν είναι δα και λίγα.

Ρακένδυτα, ξυπόλυτα

κι η μύξα τους χολάτη

και πέραν του Ατλαντικού

οι αποστολείς χορτάτοι.

Μπροστά ο παπάς, ο πρόεδρος

ο ¨τοπικός παράγων¨

και μια κυρία εξ Αθηνών

των Γιάνκηδων μεσάζων.

Η προσευχή, λύση ζυγών

κι απλώνονται χεράκια

σε υπερμεγέθη νούμερα

λιπόσαρκα κορμάκια.

Μόνο ένας δεκάχρονος

ρούπι δεν το κουνάει

κι ας έχει ντρίλι κόσκινο

παπούτσι που γελάει.

Εμπρός στο δούρειο πειρασμό

αλλού το βλέμμα στρέφει

με το κεφάλι του ψηλά

στο σπίτι επιστρέφει.