ΟΞΕΙΑ & ΠΕΡΙΣΠΩΜΕΝΗ

Παντρεύτηκε ο δάσκαλος μα είναι σιτεμένος

κι η νύφη άγουρος καρπός και κρίνος ανθισμένος.

Πάνω στο γλέντι της χαράς, στου γάμου τα λουλούδια

πιάσαν οι φίλοι τα γλυκά της τάβλας τα τραγούδια.

Κι ύστερα απ’ τις μπαλωθιές και τις ευχές τις πρώτες

τραγούδι, λιανοτράγουδο πήραν δυο ηπειρώτες:

«Εγώ ο δόλιος γέρασα κι εσύ θέλεις παιχνίδια

μα τώρα ο γάτος δε μπορεί να βγει στα κεραμίδια».

Και πριν χωνέψει ο δάσκαλος την πρώτη την κρυάδα

ακούστηκε μία παλιά της Κρήτης μαντινάδα:

«Αλίμονό σου δάσκαλε είντα σε περιμένει

οξεία θέλει η γυνή κι όχι περισπωμένη».

Κι από κοντά ένας ψαράς, χρόνια στο παραγάδι

ρίχνει με το τραγούδι του μες στη φωτιά το λάδι:

«Κόψε τη ρόγα απ’ το τσαμπί κι ας είναι αγουρίδα

αλλιώς αν πέσει καταγής τότε θα φας σταφίδα».

Τραβάει ο δάσκαλος το γκρα κι έγινε αίμα κι άμμος

τη νύφη αρπάζει ένας νιος και σκόλασε ο γάμος.