Κυριακή 16 Δεκεμβρίου 2018

Ο ΚΗΠΟΣ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ


Ευχάριστη η έκπληξη που βίωσα χτες βράδυ
ενώ μες στο ψιλόβροχο βάδιζα στο σκοτάδι.

Από το ¨Μεζεδόκηπο¨ με κάλεσαν σειρήνες
πίσω απ’ τα τζάμια άνθισε ένα μπουκέτο μνήμες.

Παιδιά δεκατριάχρονα κι εγώ ήμουν τριαντάρης
μα ο χρόνος ο πρωταθλητής τρέχει σαν κατοστάρης,

αφού έχω τώρα προ πολλού περάσει τα εξήντα
κι εκείνα είναι δυο σκαλιά πριν από τα πενήντα.

Αγαπημένοι μαθητές, φουρνιά ευλογημένη
στις θύμησές μου πάντοτε θέση έχει κλεισμένη.

Μπήκα ως ¨συνομήλικος¨ πλέον μες στην παρέα
μέσα σε μια αγκαλιά ζεστή, σε ατμόσφαιρα ωραία.

Και θυμηθήκαμε ξανά τ’ αθώα χρόνια εκείνα
γέλια, τραγούδια και χορός, πρόσωπα άσπρα κρίνα.

Σβήσαμε το διάστημα που ’χει μεσολαβήσει
και πνίξαμε μες στο πιοτό την ψυχοβγάλτα κρίση.

Ξαγρύπνησα ως το πρωί  απ’ τη συγκίνησή μου
μια ευτυχισμένη πρόσθεσα σελίδα στη ζωή μου.

Εύχομαι υγεία, προκοπή σ’ αυτούς και στα παιδιά τους
κι η νιότη να ’ναι άσβεστη πάντοτε στην καρδιά τους.

3 σχόλια:

  1. Ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα μάτια μου γέμισαν δάκρυα από τη συγκίνηση.. είμαι τυχερή που σας είχα καθηγητή και κυρίως παιδαγωγό.. η απρόσμενη παρουσία σας επισφράγησε το σκοπό της συνάντησης μας και χαίρομαι που κι εσείς νιώσατε την ίδια χαρά με εμάς. Οι στίχοι σας θα μας συντροφεύουν πάντα. Θερμά ευχαριστώ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή