παρα-ΤΡΥΓΙΣΜΑΤΑ

 παρα-ΤΡΥΓΙΣΜΑΤΑ, όπως παραπολιτικά, συμβάντα στο περιθώριο του τρύγου

1. Προσφάτως κάπου στο Ξηρόμερο, ήμουν αυτόπτης μάρτυς

Ο  ΟΛΙΓΑΡΚΗΣ

Από ένα κλήμα γέμισε ως πάνω το καλάθι

κι εκείνος χοροπήδαγε, θαρρείς πως ετρελάθη.

Απ' τη χαρά που πλούσια θα 'ταν η προκοπή του

πήγε στο σπίτι γρήγορα ν' αλλάξει το βρακί του.

Όμως, όταν γεμίσανε οι είκοσι οι κλούβες

είπε: ¨με φτάνει, ως εδώ, τραβάτε μασ' τε βρούβες¨

κι όλους τους ευχαρίστησε που 'ρθανε να τρυγήσουν·

έτσι είναι οι φίλοι οι καλοί, σπεύδουν για να βοηθήσουν.

Τους φίλεψε και μπόλικα σταφύλια βρώσης μέλι

¨καλά κρασιά¨του ευχήθηκαν, ¨και καρπερό τ' αμπέλι¨.

Σε μια σανίδα ύστερα με μαρκαδόρο γράφει:

¨σταφύλια τζάμπα χωριανοί, μπήτε μες στο χωράφι¨.

2. Παλαιότερα, τον 6ο αιώνα μ. Χ. επίγραμμα του Βυζαντινού ποιητή και ιστορικού Αγαθίου του Σχολαστικού, σε δική μου έμμετρη ελεύθερη απόδοση 

Η ΡΟΔΑΝΘΗ ΣΤΟ ΛΗΝΟ

Του Ιάκχου με τα πόδια μας μύριους καρπούς πατώντας

δεν πάψαμε τον βακχικό ρυθμό μας τραγουδώντας.

Ο μούστος έρεε άφθονος και επέπλεαν τ’ αγγεία

σαν βάρκες πάνω στη γλυκιά παχύρρευστη μαγεία.

Αντλούσαμε, ρουφούσαμε άπληστα και συνάμα

μ’ ύδωρ Ναϊάδων χλιαρό σμίγαμε αυτό το νάμα.

Στο πατητήρι έσκυψε η ωραία η Ροδάνθη

κι αυτό το νάμα έλαμψε από του κάλλους τ’ άνθη.

Όλοι σαλέψαμε ευθύς, αυτή ζαλίζει βράχο

ουδείς εστάθη αδάμαστος στη Κύπρη και στο Βάκχο.

Ταλαίπωροι, ως τα πόδια μας με οίνο μουσκεμένοι

κι η Αφροδίτη μάταια ήλπιζε η καημένη.