ΓΙΑ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ

Θέλει ο νους μου κι η καρδιά

να γράψουνε για σένα

μα το μελάνι στέγνωσε

στη μύτη από την πένα.

Κανείς δεν το πέρίμενε

αγαπημένε Χρήστο

ότι για σένα ετοίμαζε

του όπλου του το κλείστρο

-ο Χάρος- και σε έριξε

από το πέταγμά σου,

μα δε θα σβήσει Αϊτέ τ' Αετού

κάτω εδώ η σκιά σου.

Ξηρόμερο και Βόνιτσα

σκοτείνιασαν τα δόλια

στο blog σου σπάσανε ρεκόρ

τα πένθιμα τα σχόλια.

Να 'ναι το χώμα ελαφρύ

που τώρα σε σκεπάζει

μα ο Μπούμστος μια φωλιά κρατά

και να 'ρθεις σου φωνάζει.