ΒΛΑΚΩΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Με αφορμή την, προ ημερών, κοινοποίηση του φίλου Παναγιώτη Δραζινάκη στο facebook για τη Βλακεία
https://www.lecturesbureau.gr/1/human-stupidity-is-overwhelming-2096/?fbclid=IwAR3QDJczCZPzJHWd1-RAa3Wc_Tt2LXMklBp3zweAoEdw2catOEx6qlDFQDg ,

την πρόσφατη ανάγνωση του βιβλίου: ¨Περί της Βλακείας των Ανθρώπων¨ του Χρήστου Μελαδιανού

και την προσωπική μου εμπειρία από αυτή τη ¨συνομοταξία¨,

ανασύρω από το αρχείο μου τους παρακάτω ανέκδοτους στίχους:

ΒΛΑΚΩΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Μ' αυτά που εκστομίζουνε γελάς μέχρι δακρύων

φτάνουν μέχρι τα όρια της σκέψης ηλιθίων.

Επί παντός επιστητού έχουν κι εκφέρουν γνώμη

λάθος δεν παραδέχονται, άγνωστη η συγνώμη.

Βλέπουν τους μαύρους κόρακες πάλλευκα περιστέρια

μπρος τους ακόμα κι ο Θεός τα σήκωσε τα χέρια.

Κι όσοι αντιπαρατέθηκαν μέσα στο γήπεδό τους

-οι εύστροφοι, οι ευφυείς- βρήκαν το διάβολό τους.

Κατέχουν θέσεις καίριες μες στο Δημόσιο Βίο

γι' αυτό και είναι ο τόπος μας σωστό φρενοκομείο.

Ακλόνητοι, αλώβητοι ζουν, μακροημερεύουν

αντίθετα οι έξυπνοι μ' εμφράγματα παλεύουν.

Ατέλειωτη είναι τελικά κι ανίκητη η βλακεία

θα 'λεγα μέσα σε βλακών ζούμε δικτατορία.