Για πέντε χρόνια συναπτά η Ελλάδα λοιδορείται
κι ο Έλλην ως απατεών αυτοενοχοποιείται
¨πως φταίνε τα τεμπέλικα γονίδια για την κρίση¨
και δε διαθέτει αντοχές για να ορθοποδήσει.
Έχουνε, όμως νόημα οι ομφαλοσκοπήσεις
κι όλο να ανατρέχουμε στις απαρχές της κρίσης;
Νόημα θα ’χει η ανάλυση, αυτή που θα εντοπίσει
τους λόγους που ανίκανοι μας έχουν κυβερνήσει.
Γιατί η ανάθεση εν λευκώ και η μη συμμετοχή μας
κύριο χαρακτηριστικό ήτανε στη ζωή μας;
Γιατί η Δημοκρατία μας έχει εξασθενήσει;
Αυτά ως αρχή, και έπειτα πρέπει ν’ ακολουθήσει
άμεσα ο εξοστρακισμός του φόβου που ’χει ενσκήψει
μετά από του δέους το σοκ που ’χει ζωές συντρίψει.
Γιατί η ηττοπάθεια, το θολωμένο πνεύμα
και ο κατακερματισμός δε βγάζουν απ’ το τέλμα.
Αυτά είναι τα δεινότερα πλήγματα απ’ την κρίση
στο σώμα το κοινωνικό, και του ’χουν εμποδίσει
το λογισμό και την
ψυχή να ανασυγκροτήσει
ώστε ώριμος πολιτικά μπροστά να προχωρήσει.
……..
Αυτούς τους στίχους έγραψα μέσα στο καλοκαίρι
στη σκέψη πώς μπορεί ο λαός κάτι να καταφέρει.
Στις εικοσπέντε έδειξε πως θέλει ν’ ανακάμψει
αρκεί μην είν’ μια ντουφεκιά, μία τυχαία λάμψη,
πάλι λευκή επιταγή στο νέο το Μεσσία
και ύστερα στον καναπέ να πέσει σε αφασία.
Μια είναι η προϋπόθεση: οι ενεργοί πολίτες.
Να πάψουμε να είμαστε διαρκώς μετεωρίτες.
Αρχίζουμε από το μηδέν, με βάσεις, όχι χύμα
βαδίζουμε προσεκτικά, με αργό, μα στέρεο βήμα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου