ΠΡΟΣ ΣΥΝΑΔΕΛΦΙΣΣΕΣ

Εγώ πριν γίνω διευθυντής

είχα μαλλιά με φούντες.

Τώρα μου λέει η καράφλα μου

¨Άρη οι τρίχες πού ’ν’ τες¨;

Αλλά κι ένα κατάμαυρο

μουστάκι είχα Douglas.

Τώρα αν μείνω αξύριστος

παίρνω μορφή πανούκλας.

Έτσι με καταντήσατε

σε τούτο το σχολείο∙

στο σπίτι είχα μόνο μια

μα εδώ τριάντα δύο.

Μου ’χε κοπεί κι η όρεξη

και όντως είχα ρέψει.

Χίλιες φορές καλύτερα

να ’χα καλογερέψει.

Μου λέτε πως ομόρφυνα∙

σαφώς, κι αυτό διότι

πλέον δε μου το πρήζετε

κυρίες, το συκώτι.

Σκέφτομαι, όμως, το Μαλλιά

που διαθέτει κόμη.

Θα πέσετε επάνω του

σαν άλλες υλοτόμοι.

Στο ρούσο μούσι το πυκνό

βγάλτε φωτογραφία,

γιατί οσονούπω θα γενεί

αχνή χαλκομανία.

Μα την απώλεια κιλών

πώς θ’ αντιμετωπίσει;

Υπάρχουν περιθώρια

κι άλλο ν’ αδυνατίσει;