ΤΟΥ ΠΑΤΑΡΙΟΥ ΤΑ ΣΑΒΒΑΤΑ

Στο δρόμο της Αγιά Σοφιάς

στον αριθμό σαράντα

εγώ σε στάση προσοχής

εκεί στέκομαι πάντα.

Κρατώ ενός λεπτού σιγή

μπροστά απ’ τη βιτρίνα

κι αναπολώ τα Σάββατα,

τα πρωινά εκείνα,

τότε που λειτουργούσε εντός

το βιβλιοπωλείο

και το πατάρι το ’χαμε

σαν το κρυφό σχολείο.

Ήταν ζεστή η συντροφιά

σαν του καφέ φλιτζάνι    

κάτω απ’ τη φιλόξενη     

σκέπη του Ιορδάνη.        

Στέκι, πατάρι, άβατο

το είχαμε ονομάσει

κι οι JORDANISTAS ήτανε

κάθε βδομάδα εν δράσει.

Μα του λουκέτου η εποχή

δεν κάνει διακρίσεις

και το πατάρι έπεσε

θύμα κι αυτό της κρίσης.

Μα η κρίση είναι αδύνατο

παρέες να διαλύσει

και τη συντροφικότητα     

σίγουρα θα ενισχύσει.  

    

Οι JORDANISTAS το λοιπόν

συνέχεια  θα έχουν

σκληρά καρύδια όλοι τους

στα δύσκολα αντέχουν.