Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2012

ΤΟΥ ΠΑΤΑΡΙΟΥ ΤΑ ΣΑΒΒΑΤΑ



Στο δρόμο της Αγιά Σοφιάς
στον αριθμό σαράντα
εγώ σε στάση προσοχής
εκεί στέκομαι πάντα.

Κρατώ ενός λεπτού σιγή
μπροστά απ’ τη βιτρίνα
κι αναπολώ τα Σάββατα,
τα πρωινά εκείνα,

τότε που λειτουργούσε εντός
το βιβλιοπωλείο
και το πατάρι το ’χαμε
σαν το κρυφό σχολείο.

Ήταν ζεστή η συντροφιά
σαν του καφέ φλιτζάνι    
κάτω απ’ τη φιλόξενη     
σκέπη του Ιορδάνη.        

Στέκι, πατάρι, άβατο
το είχαμε ονομάσει
κι οι JORDANISTAS ήτανε
κάθε βδομάδα εν δράσει.

Μα του λουκέτου η εποχή
δεν κάνει διακρίσεις
και το πατάρι έπεσε
θύμα κι αυτό της κρίσης.

Μα η κρίση είναι αδύνατο
παρέες να διαλύσει
και τη συντροφικότητα     
σίγουρα θα ενισχύσει.  
    
Οι JORDANISTAS το λοιπόν
συνέχεια  θα έχουν
σκληρά καρύδια όλοι τους
στα δύσκολα αντέχουν.

1 σχόλιο:

  1. σε τούτες τις εποχές οι ατόφιες γωνίτσες με τους καημούς και τις λαχτάρες τους είναι καταδικασμένες σε αργό θάνατο,το γνωρίζεις.
    μια κούπα καφέ όμως θα στην πρόσφεραν και στην «αλυσίδα πολιτισμού»,αν ήσουν «διανόηση βάθρου» σαν τους 32 ,κομματόσκυλο ή λαμόγιο υπουργός . εγώ σ αγαπώ όπως είσαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή