ΤΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΕΙΟ

Στο δρόμο που σε πάει ντουγρού προς την Καμάρα ίσια

στη Δημητρίου Γούναρη πιο πάνω απ’ τα Ιλίσια

στο εκκλησάκι απέναντι προ της  Διαγωνίου

ψάχνω να βρω την πρόσοψη παλιού φωτογραφείου.

Εκεί με το χακί μπερέ βγήκα φωτογραφία

κι ο φωτογράφος έβαλε όλη τη μαεστρία.

Στα εικοστρία χρόνια μου κλεισμένα στην κορνίζα

εστίαζαν τη δέσμη τους τα φώτα απ’ τη μαρκίζα.

Εκεί στη Νύμφη του Βορά, στη μέση της βιτρίνας

εγώ ο οπλίτης χαμουτζής του Νότου, της Αθήνας.

Ένοιωθα υπερηφάνεια, το είχα για καμάρι

κι έστελνα κάθε μου γνωστό μάτι για να με πάρει.

Κοίτα τι μου ’ρθε σήμερα μετά από τόσα χρόνια

και ψάχνω μέσα στ’ άχυρα της Βενετιάς βελόνια.

Το μαγαζάκι άλλαξε ποιός ξέρει πόσες χρήσεις

και στον καθρέφτη ανώφελες τώρα τέτοιες  συγκρίσεις.