Η ΜΙΓΑΔΑ ΤΟΥ ΠΟΡΤΟ ΡΙΚΟ

                               Στον Θανάση Ν.

Όσο τα χρόνια μου περνούν, η μνήμη κάνει σάλτα

κάνει flash back μόνο στα best και προσπερνά τα σκάρτα.

Εχτές το βράδυ μ’ έφερε πίσω στο Πόρτο Ρίκο

στο μπάρκο αυτό που γνώρισα τον Καββαδία το Νίκο.

Αυτός πατέρας, εγώ γιος∙ τέτοια ήταν η σχέση

εκεί, λοιπόν, στο Σαν Χουάν ενώ είχαμε δέσει,

μου λέει: ¨ καρντάση, σήμερα θα είμαι ξεναγός σου

να δεις άλλες Καρυάτιδες, να χάσεις το μυαλό σου¨.

Μ’ ένα ταξί σ’ ένα sex shop έγινε η πρώτη στάση

κι όλες οι πόρτες άνοιξαν ο Νίκος να περάσει.

Μπρος μου τριάντα καλλονές μιγάδες και λατίνες 

και το κορμί στη δίαιτα είκοσι έξι μήνες.

Ποια να διαλέξω απ’ αυτές αλλά και ποια ν’ αφήσω;

Ο Νίκος με το πούρο του γελούσε από πίσω.

Μαλλί ως τα καπούλια της είχε μία μιγάδα∙

της λέει: ¨πάρ’ τον, μέτρα του της στύσης του τα γράδα¨.

Ανέβηκα, κατέβηκα την ανεμόσκαλά της

και σαν το νήπιο κούρνιασα μέσα στην αγκαλιά της.

Κι αυτή με σήκωσε ψηλά, στον έβδομο πιο πάνω

και στο σκαρί της μ’ έβαλε για πρώτο καπετάνιο.

Κάθε φορά που πιάναμε στο Σαν Χουάν αρόδο

κατέβαινα και μύριζα του στήθους της το ρόδο.

Την έλεγα Καρυάτιδα κι αυτή μ’ έλεγε Greco

το άρωμά της φυλαχτό στο ναυτικό κασκέτο.

Όταν τη φέρνω μες στο νου ανοίγω το σεντούκι∙

δώρο από κείνη ακριβό το σκαλιστό τσιμπούκι.

Τ’ ανάβω, μπαίνει στου καπνού τα άσπρα δαχτυλίδια

κι ύστερα φεύγουμε μαζί για εξωτικά ταξίδια.