SLAM POETRY & ΚΑΡΑΜΗΤΡΟΣ

Μου λέει μία φίλη μου: ¨έχεις ποτέ slamάρει;¨

Όμως από slam poetry δεν είχα εγώ χαμπάρι.

Εκείνη με προέτρεψε, λοιπόν, να πάρω μέρος

όμως δε μου ’πε πως γι’ αυτά εγώ είμαι πλέον γέρος.

Χωρίς να το πολυσκεφτώ έστειλα ένα ποίημα

σε ένα διαγωνισμό, και μου εδόθη βήμα.

Καλύτερα η επιτροπή να μ’ είχε αποκλείσει

την εμπειρία αυτή του slam να μην την είχα ζήσει.

Να μη σας τα πολυλογώ, χωρίς πολλές κουβέντες

θα πρέπει να ’μουν ο παππούς απ’ τους διαγωνισθέντες.

Κι ο μόνος ίσως εξ αυτών που λέει τα σύκα σύκα∙

αλλιώς τα είχα φανταστεί όμως αλλιώς τα βρήκα.

Δε φτάνει με αποστήθιση ν’ απαγγελθεί ο στίχος

μα με της υποκριτικής να ντύνεται το ύφος.

Όλοι άλλοι έλεγαν τους στίχους τους με πόζα

ήταν θαρρείς ηθοποιοί και ότι παίζαν πρόζα.

Εκείνοι μπαίναν στη σκηνή με αξεσουάρ, με μπύρες

σερνόντουσαν στο πάτωμα, άναβαν αναπτήρες.

Εγώ απήγγειλα απλά, σχεδόν σε ακινησία

σα να ’πα το Πάτερ Υμών μέσα σε εκκλησία.

Παρεμπιπτόντως ήρθανε δυο μέλη απ’ το ΠΑΤΑΡΙ∙

ο Γιώργης και ο Σούπαρης παρόντες για τον Άρη.

Κι ο Τάσος που ’χει ως γνωστόν γλώσσα πικρή σαν κίτρο

μου λέει όταν κατέβηκα: ¨πού πας ρε Καραμήτρο;¨.