Ο ΑΗΤΟΣ ΤΗΣ …. ΛΟΥΤΣΑΣ

Πέρασα Πάσχα απ’ τον Αητό

ήταν στη γη πεσμένος

κι ο Μπούμιστος από ψηλά

βαριά ανταριασμένος.

Αρνιά δεν είδα στα σουβλιά

ούτε αυγά βαμμένα

κι ο Γληγοράκης μου ’κρινε

με μάτια δακρυσμένα.

¨Δεν είναι ετούτη Πασχαλιά

μ’ απόντα το Γαζέτα

είδες ποτέ σου σ’ εκκλησιά

γάμο χωρίς κουφέτα;

Στην Καλαμάτα άφαντος

λείπει απ’ την Καλλιθέα

μέσα σε ¨Λούτσα¨ έπεσε

μάθαμε τελευταία.

Γι’ αυτό και βλέπεις καταχνιά

τον ουρανό να κλαίει

δίχως το Χρήστο στο χωριό

το Πάσχα αυτό δε λέει¨.