ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Αγαπητοί φίλοι, οι καλοκαιρινές διακοπές άρχισαν και σκοπεύω να αποτοξινωθώ από τις χειμερινές συνήθειες και δραστηριότητες. Καλή αντάμωση το Σεπτέμβριο.

Σας αποχαιρετώ με τους τελευταίους στίχους της σεζόν που είναι αφιερωμένοι στο Σωκράτη των τρένων ο οποίος διανύει την μετά ΟΣΕ εποχή.

ΤΟ ΑΓΑΛΜΑ

Έξι Ιουλίου σήμερα

που η μέρα είναι Τετάρτη

την ιστορία θα σας πω

του φίλου του Σωκράτη.

Έλεγχε εισιτήρια

μία ζωή στα τρένα

μέσα στον κόσμο συνεχώς

και πάντα είχε θέμα.

Τα μάλα ομιλητικός

αφού ήταν μες στην πιάτσα

και ούτε φανταζότανε

ετούτα τα στραπάτσα.

Ο ΟΣΕ εκτροχιάστηκε,

έπαθε αναταράξεις,

σε υπαλλήλους αρκετούς

κάνανε μετατάξεις.

Κι έτσι ο Σωκράτης βρέθηκε

φύλακας στο Μουσείο·

φαντάζετε μες στο κλουβί

τ’ ανήμερο θηρίο;

Μιλούσε στα αγάλματα,

στις Μούμιες και στις Σφήκες

και του ερχόταν κουτουλιές

να ρίξει στις προθήκες.

Η μουγκαμάρα του ’φερε

ζαλάδες και τρεμούλα

κι ένα κουτί lexotanil

ζήτησε απ’ την Τασούλα.

Τα ήπιε κι έμεινε άγαλμα,

σαν Έλληνας αρχαίος

με την εξής διαφορά:

κουνιότανε το πέος.