Το ξέρατε πως το σουτιέν χρησιμοποιημένο
έχει αξία σαν το κρασί το πεπαλαιωμένο;
Κι όμως κάθε τεμάχιο με τρία ευρώ αγοράζουν
πάνελ ηχομονωτικά μ’ αυτά κατασκευάζουν.
Σκεφτείτε, σ’ ένα studio ή θεαμάτων χώρο
πόσα σουτιέν σφραγίζουνε του τοίχου κάθε πόρο;
Τις ρόγες των στηθόδεσμων που ήταν καλυμμένες
πόσες ήταν οι άγουρες, πόσες σταφιδιασμένες;
Στήθη που αντικείμενο τόσων ερώτων γίναν
και πόσα με το θηλασμό ζωή στα βρέφη δίναν;
Διαβάζοντας την είδηση λύθηκε η απορία
γι’ αυτά που μου συνέβαιναν σε κάθε συναυλία.
Το πρόγραμμα σχεδόν ποτέ δεν παρακολουθούσα
άλλοι ήχοι έφταναν στ’ αυτιά και τους ακολουθούσα.
Άκουγα αναστεναγμούς, να πιπιλίζουν χείλια,
έβλεπα αόρατες θηλές πάνω μου σαν καντήλια.
Ήταν λοιπόν επόμενο να λέω: ¨Άρη, πού μπήκες¨
αφού βρισκόμουν βυζαβί με τόσες βυζοθήκες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου