Ο ΝΤΕΜΗΣ

Μέχρι προσφάτως ήμασταν

δυο άγνωστοι, δυο ξένοι

μα σαν να ήξερα καλά

από παλιά τον Ντέμη.

Ίσως μια νύχτα που ήθελε

να σβήσει ένα κόμμα

να πήρε από μένανε

του μολυβιού τη γόμα.

Μάλλον θα μου διόρθωσε

το ήτα μ’ ένα γιώτα•

φάντασμα και βρικόλακας

ταιριάξανε στα χνώτα.

Δεν είναι ο Ντέμης ποιητής

με το λευκό κολάρο,

τραβά σε τόπο άνυδρο

της ποίησης το κάρο.

Βλέμμα αιχμηρό, βουβός θυμός

πίκρα που ξεχειλίζει

στίχος  μεστός με νόημα

που κόκαλα τσακίζει.

Τις λέξεις πλένει απ’ τη σκουριά

τη γάνα και τη σκόνη

σ’ αμόνι αρχαίο τις περνά

κι ύστερα τις καρφώνει.

Δίχως φρου-φρου κι αρώματα

δίχως εφέ και κόλπα•

μα κι αν ματώνει ο ποιητής

δεν παρατά τα όπλα.

ΘΕΛΗΜΑ ΚΥΡΙΟΥ;

Ήτανε στους Βαλκανικούς

ο πάππος μου φαντάρος

στη χλαίνη ψείρες άπειρες

πρόσθεταν κι άλλο βάρος.

Εκεί σε μια ανάπαυλα

μιας μάχης του μετώπου

ιερείς να ψάλλουν τους νεκρούς

έφτασαν επιτόπου.

Με ράσο ο εξαρχικός

με ράσο κι ο δικός μας.

Σκέφτηκε ο αγράμματος παππούς

¨κοινός είναι ο Θεός μας;

Ίδιες ευχές σαν ευλογούν

τα όπλα του θανάτου

και καμαρώνει ο καθείς

με τα παράσημά του¨.

Μου  ’πε ο παππούς: ¨βρε εγγονέ

του Πανεπιστημίου,

το Θέλημα εκτελούσανε

-κι ο δυο τους- του Κυρίου;¨.

ΡΙΑΛΙΤΙ

Ριάλιτι επιβίωσης

στο ένα το κανάλι

στο δεύτερο οι μάστερ σεφ

βράζουνε στο τσουκάλι.

Στο τρίτο μια εκπομπή

για ελληνικά ταλέντα 

στο άλλο, για τα ριάλιτι

αυτά, στήνουν κουβέντα.

Στο πέμπτο διαγκωνίζονται

και τα Νεχτ Τοπ Μοντέλα,

δε σταματάει αυτή η δουλειά

πάει σχοινί κορδέλα.

Στα πάνελ είρωνες κριτές

χειρίζονται τα πιόνια

άλλωστε αξιοπρέπεια

είχαν ποτέ τα ψώνια;

Ο θεατής στον καναπέ

ενώ τους επικρίνει

στους μετρητές της θέασης

και άλλους πόντους δίνει.

Αφότου ασπαστήκαμε

το δόγμα ¨δε με νοιάζει¨

το ριάλιτι έγινε θεσμός

και άτι που καλπάζει.

Κυρίευσε το facebook  

το instagram, τον τύπο

χώθηκε μέσα στα καφέ

στη γειτονιά, στον κήπο.

Τι κι αν με το τηλεκοντρόλ

μαυρίζεις την οθόνη,

βγαίνεις και αναπνέεις παντού

την πνιγηρή του σκόνη.