ΟΙ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΤΗΣ ΒΟΜΒΑΣ

Για λίγες ώρες φύγαμε

έξω απ’ την εστία

κι αμέσως μας κυρίευσε

γρίνια και δυσφορία.

Στους χώρους της υποδοχής,

στων συγγενών τα σπίτια

κουρνιάσαμε στη θαλπωρή

σαν άφτερα σπουργίτια.

Μα η σκέψη μας ταξίδεψε

έστω και φευγαλέα

σε καταστάσεις έκρυθμες

σε γεγονότα ακραία.

Ως εν δυνάμει πρόσφυγες

βιαίως ξεριζωμένοι

στις βάρκες καταχείμωνο

και στα HOT SPOTS ριγμένοι.

Διδακτική ήταν άσκηση

γιατί κανείς δεν ξέρει

αυτή η απρόβλεπτη ζωή

στο μέλλον τι θα φέρει.

Τίποτε μες στο βίο μας

δεν είναι δεδομένο

πρέπει να το ’χουμε καλά

στο νου μας τυπωμένο.

Κι ακόμα αυτό το σύνθημα

ο φάρος μας να γίνει:

¨πολυτιμότερο αγαθό

στον κόσμο είν’ η ΕΙΡΗΝΗ¨.