ΒΡΟΜΑ ΚΑΙ ΔΥΣΩΔΕΙΑ

Ένα ρητό διαχρονικό ας ξαναθυμηθούμε∙

λέγαν οι αρχαίοι: ¨ενός κακού μύρια ακολουθούνε¨.

Δε φτάναν όλα τα δεινά που έφερε η κρίση

κι άλλη πληγή στον τόπο μας έχει κακοφορμίσει.

Πάλι τα Διυλιστήρια άνοιξαν τα φουγάρα

και κάθε μέρα κάνουμε τη βρόμα τους γαργάρα.

Τώρα που ο κόσμος λύγισε από την ανεργία

για εκείνους που ρυπαίνουνε είναι χρυσή ευκαιρία.

Λένε: ¨ποιος θα αντισταθεί, ποιος πένης θ’ αντιδράσει,

ο άνεργος που τάζουμε σ’ εμάς δουλειά  θα πιάσει;

Κατηγορίας δεύτερης πολίτες τα χαϊβάνια¨.

Κι αφήνουν τα μεσάνυχτα τα δύσοσμα ντουμάνια.

Στον Κουκλουτζά, στο Κορδελιό, Ντούντουλαρ και Κασκάρκα

και στ’ Αραπλί μαυρίσανε και σωθικά και σάρκα.

Προβλήματα αναπνευστικά και οι καρκίνοι αβέρτα

και τα γραφεία κηδειών για κάσες παίρνουν μέτρα.

Όμως τι κάνουν οι ταγοί, των Δήμων τα κεφάλια

μοχθούνε για των πολιτών υγεία και ασφάλεια;

Αντί σ’ αυτούς τους ¨ρυπαρούς¨ να στήσουν ένα μπλόκο

σφυρίζουν αδιάφορα, κοινώς κάνουνε μόκο.

Μάλιστα κάποιοι υιοθετούν όσα υποστηρίζουν  

οι δράστες που τα δύσοσμα αέρια σκορπίζουν.

Πως τάχα είναι ακίνδυνα, σαν των νυχιών την όζα

ή όπως το ανθρακικό που έχει η γκαζόζα.

Και όλα αυτά γιατί ύπουλα δουλεύει η εταιρία

στους Δήμους δίνει πού και πού καμία χορηγία.

Κι έτσι γίνονται υπάλληλοι του επιχειρηματία,

η μέθοδος πασίγνωστη στην αποικιοκρατία.

Η εξουσία του χρήματος δουλεύει με το γάντι

δίνει μια χάντρα γυάλινη και κλέβει το διαμάντι.

Μα ευτυχώς υπάρχουνε και ενεργοί δημότες

του Ευόσμου και του Κορδελιού αλλά και Χαρμανκιώτες

που πλέον δεν ανέχονται να τους ταΐζουν βρόμη∙

ανήσυχοι, ενήμεροι, με άποψη, με γνώμη

της TVαποχαύνωσης λύσαν τις χειροπέδες

έβγαλαν τις παντόφλες τους, άφησαν καναπέδες

μέσα απ’ το διαδίκτυο, βγάλαν ανακοινώσεις

κι όλους τους συντοπίτες τους καλούν σε συγκεντρώσεις.

Όσοι για την υγεία μας, λοιπόν, ανησυχούμε

και για το μέλλον των παιδιών λέμε ότι αγωνιούμε

 

νομίζω απ’  το καβούκι μας είναι καιρός να βγούμε

από τα λόγια, απ’ τις ευχές στη δράση να βρεθούμε.

Με τη συλλογικότητα θα διώξουμε τα νέφη

γιατί η ιδιώτευση καπνούς φουγάρων τρέφει.

Τα κέρδη που αυγατίζουνε για την ολιγαρχία

ή η ανθρώπινη ζωή πιότερη έχει αξία;

ΠΑΡ’ ΤΟ ΑΛΛΙΩΣ

Βλέπω τους φίλους και γνωστούς που έχουν ένα ¨θέμα¨ 

σβησμένο το χαμόγελο και σκυθρωπό το βλέμμα.

Φαινόμενα που προφανώς οφείλονται στην κρίση

όμως αυτή η κατήφεια σαφώς δεν είναι λύση.

Φίλε, η εσωστρέφεια σ’ αδιέξοδο μας βγάζει

και το μυαλό σε σκοτεινούς λαβύρινθους το βάζει.

Βιδώθηκες στον καναπέ και η μικρή οθόνη

σου πλένει τον εγκέφαλο με ηττοπάθειας σκόνη.

Βγες στον αέρα, βάδισε, ας είναι χλεμπονιάρης

με θετική ενέργεια θα βγει και ο βαρδάρης.

Άφησε το στασίδι σου πίσω από τη γρίλια

μια βόλτα κάνε στην ακτή, μάζεψε δυο κοχύλια.

Μίλα με φίλους face to face∙ του  facebook οι φίλοι

είναι λουλούδια ψεύτικα σε πλαστική ανθοστήλη.

Μεταχειρίσου το internet μόνο ως εργαλείο

γράψε δυο λόγια στο χαρτί, άνοιξε ένα βιβλίο.

Πιες με τους κολλητούς καφέ, έστω και κυλικείου

 μα αγνόησε ανώφελες κουβέντες καφενείου.

Διάλογο δημιουργικό αυτοί οι καιροί επιτάσσουν

και με συλλογικότητα οι άνθρωποι να δράσουν.

Με αλληλεγγύη πρώτιστα, με γνώση απαραιτήτως

και ρίσκα να ξαναπιαστεί απ’ την αρχή ο μίτος.

Το πήραμε το μάθημα, Μεσσίες δεν υπάρχουν

ως ενεργοί θα εκλέγουμε τους άξιους να άρχουν.

ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ Η ΟΠΕΡΕΤΑ

Είδα σκηνές απ’ της Βουλής τη χτεσινή οπερέτα

νόμιζα πως ξανάβλεπα μία παλιά κασέτα.

Με νέους πρωταγωνιστές στο ίδιο το σενάριο

πολιτικοί δεινόσαυροι τους κάναν σεμινάριο.

Κουνούσανε το δάχτυλο, σηκώνανε τη βέργα

χορτάσαμε απ’ τα λόγια τους διψάσαμε για έργα.

Μιλάς εσύ για διαφθορά νεοφιλελέ Κυριάκο

εσείς μας κυβερνούσατε και πέσαμε στο λάκκο.

Αλέξη, εσύ που ύψωνες σημαία πως θα μας σώσεις 

αρκείσαι στο να δημιουργείς ακόμα εντυπώσεις;

Ξέρουμε ότι γέρνανε τα υποβρύχια εκείνα

κι ότι η Siemens τάιζε τον τάδε και τον δείνα.

Πως λίστες φοροδιαφυγής ήρθαν στην επιφάνεια 

γνωρίζουμε ποιοι πήρανε τόσα θαλασσοδάνεια.

Δεν περιμέναμε πολλά απ’ όσα είχες τάξει

αλλά τα πλέον εφικτά ότι θα κάνεις πράξη.

Αθόρυβα, μεθοδικά, χωρίς περίσσεια λόγια

θα έστελνες στη φυλακή της χώρας τα λαμόγια.

Και ότι μέτρα θα ’παιρνες να μην ανθούν ζιζάνια

που να βουτάνε δάχτυλα στου κράτους τα καζάνια.

Ούτε κι αυτά αν δε μπορείς-εκτός κι αν δε γουστάρεις-

τότε όσο είναι καιρός την άγουσα να πάρεις.

Μένοντας, της αριστεράς το άστρο θα το σβήσεις

κι έμμεσα τη Χρυσή Αυγή στο βάθρο θα τη στήσεις.

ΣΚΥΨΤΕ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΙ

Απ’ του Μαξίμου πέρασα

και μύριζε λιβάνι

στρέφω το βλέμμα τι να δω

φουλ στο παπαδομάνι.

Σκυμμένο και γονυπετή

είδα τον κύριο Φίλη

που προσπαθούσε να κρυφτεί

κάτω απ’ το πετραχήλι.

Δίπλα ένα άλλο ευτραφή

τον υπουργό Καμμένο

απ’ τα κεριά που άναβε

μπαρουτοκαπνισμένο.

Με ιεροπαίδου αμφίεση

είδα και τον Αλέξη

στους μαύρους τους ποδόγυρους

ανάμεσα είχε μπλέξει.

Χοντρές κοιλιές, γένια πυκνά,

βλέμματα γερακίσια∙

τη σκέψη η σκηνή οδηγεί

προς το μεσαίωνα ίσια.

Κι ύστερα ακούω μια φωνή

από χολή βγαλμένη

που έψαλε υπεροπτικά:

¨σκύψτε ευλογημένοι¨.

SEX ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ

Έδειξε μία έρευνα πως πάνω στο κρεβάτι

οι δεξιοί αποδείχτηκαν ιδιαίτερα βαρβάτοι,

βαθμό ικανοποίησης στο sex παίρνουνε δέκα

κι ότι οι αριστεροί υστερούν στο ζήτημα ¨γυναίκα¨.

Ψάχνουν οι επιστήμονες να βρούνε την αιτία

¨έχει με την πολιτική σχέση η συνουσία;¨

Μα η εξήγηση είναι απλή, σκέψη πολλή δε θέλει

οι πρώτοι απλώς ζητούν γυνή να πνίξει το κουνέλι.

Ως συντηρητικοί, πολλές δεν έχουν απαιτήσεις¨

αρκούνται στο ¨ξεσπόριασμα¨, στο άδειασμα της στύσης.

Αντίθετα ο αριστερός δε ρέπει στη ρουτίνα
ψάχνει όλα τα χρώματα στου έρωτα τα κρίνα.

Γνήσια αντισυμβατικός απ’ τη γυναίκα θέλει

να συμμετέχει ισότιμα, να δρέψει κι άλλο μέλι.

Ζητά τα εναλλακτικά της Αφροδίτης δώρα

την ψίχα απ’ την ηδονή, όχι απλώς την κόρα.

Εκλεκτικός ο αριστερός, όπως και να το κάμεις

ο δεξιός, επιεικώς, ένας σαβουρογάμης.

ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ με αφορμή την ¨αναχώρηση¨ του Α. Βέλιου

Απ’ τη στιγμή που ο άνθρωπος

θα εμφανιστεί στη ζήση.

η αντίστροφη η μέτρηση,

για εκείνον θα αρχίσει.

Κι αφού είναι η διαδρομή

σύντομη ως τον Άδη,

πρέπει τα γκέμια να κρατεί

απ’ το πρωί ως το βράδυ.

Μα αν η μοίρα, ανίατα,

χτυπήματα του δώσει

και την αξιοπρέπεια

βαριά του την πληγώσει

κι αν είναι φύσει αδύνατον

να την υπερασπίσει,

τότε μπαίνει το δίλημμα:

να ζήσει ή να μη ζήσει;

Μα πού τελειώνει ο βίος μας

κι ο θάνατος πού αρχίζει;

ποιος είναι εκείνος τελικά

που το αποφασίζει;

Το κράτος ή οι νομικοί,

κλήρος, δικαιοσύνη;

ποιος ανυπόκριτα λοιπόν

θα πει το τι θα γίνει;

Δε ζει από υποχρέωση

κανείς μας που να πάρει,

σ’ άλλον δε δίνεις τη ζωή

να σου την κουμαντάρει.

Μα είναι η ζωή δικαίωμα

κι αν φύγει ή θα μείνει

με σώας τας φρένας ο παθών,

ο ίδιος θα το κρίνει.

Ο ΑΓΓΕΛΟΣ ΤΟΥ ΒΑΡΔΑΡΙΟΥ

Άγγελε, ανήμερο θεριό

γονάτισες για λίγο

όπως το κλήμα που λυγάει

προσωρινά στον τρύγο.

Και βγήκαν οι ψευτόμαγκες

γύρω απ’ το Βαρδάρι

είδαν την απουσία σου

κι έλυσαν το ζωνάρι.

Δεν ξέρουν πως ο Άγγελος

κάνει λιγάκι κούρα

κι αν σκάσει μύτη μούσκεμα

θα γίνουν απ’ τα ούρα.

Νόμισε έγινε χασές

η κάθε μια λινάτσα

μα όπου να ’ναι ο Άρχοντας

θα ξαναβγεί στην πιάτσα.

Ο Άγγελος ’τοιμάζεται

χτενίζει τα φτερά του

θα κάνει ντου κι αλίμονο

σ’ όποιον βρεθεί μπροστά του.

ΖΟΧΑΔΕΣ ΙΙ

Πρόσεχα τα οπίσθια όπως τους οφθαλμούς μου

τοίχο με τοίχο βάδιζα και άγρυπνος ο νους μου.

Από μικρός δεν έσκυβα να πιάσω το σαπούνι

στο στρώμα πάντα ανάσκελα ποτέ με το πηγούνι.

Μα οι αιμορροΐδες μου φύτρωσαν σαν τα σκόρδα

στο ύφασμα του δέρματος μόνιμη γίναν φόδρα.

Πήρα χιλιάδες αλοιφές και χάπια ένα φορτίο

κι απ’ τα παγάκια έγινε ο πισινός ψυγείο.

Πήρα μαντζούνια, βότανα μα οι ζοχάδες βράχοι

κι οι πόνοι οι ατέλειωτοι μου κύρτωσαν τη ράχη.

Μοιραία η επέμβαση η έσχατη ελπίδα

τη λύση θα την έδινε του χειρουργού λεπίδα.

Μπήκα μ’ ασήκωτη καρδιά μες στο νοσοκομείο

και έπεσα στα τέσσερα σε ένα χειρουργείο.

Κι ενώ περίμενα ο γιατρός να ’ρθει με το νυστέρι

μπήκε αράπης δίμετρος με τ’ όργανο στο χέρι.

Πέρασε από πάνω μου σαν τον οδοστρωτήρα

που μες στα τούνελ προχωρά και ισοπεδώνει σκύρα.

Κι είχε μαζί του για βοηθούς πέντ’ έξι αραπάδες

που κονιορτοποίησαν αμέσως τις ζοχάδες.

Έρχεται ύστερα ο Πατσάς κι οι νοσοκόμες πίσω

μου λέει: ¨γύρνα ανάσκελα για να σε χειρουργήσω¨.

Του λέω: ¨ήρθες δεύτερος και καταϊδρωμένος

κι απ’ τις αιμορροΐδες μου πλέον απαλλαγμένος.

Η ίσασή μου οφείλεται στο φίλο μου τον Τάσο

που έστειλε τον μελαψό, στις ¨επεμβάσεις¨ άσσο,

χωρίς λεπίδες και ορούς, χωρίς να κάνει κλίσμα

αναίμακτα υπέταξε κάθε ζοχάδας πείσμα¨.

Αφού είπα τα καθέκαστα άναψε το φακό του

είδε το αποτέλεσμα κι έκανε το σταυρό του.

Μάταια έψαξε ύστερα στα ιατρικά βιβλία 

να βρει πού αναφέρεται αυτή τη θεραπεία.

¨Πάρε ένα κόκκινο στυλό¨ λέει στη νοσοκόμα

¨γράψε στο λήμμα του πρωκτού μια πρόταση ακόμα¨.

κι αμέσως υπαγόρευσε  σκασμένος απ’ τα γέλια:

¨για αιμορροϊδοπάθεια,  αράπης μες στα σκέλια¨.

Έτσι πήρα εξιτήριο με τη σφραγίδα του ΙΚΑ

με ακριβό αντίτιμο του ανδρισμού την προίκα.

Θα πείτε, ότι στη ζωή προέχει η υγεία

μα ομολογώ τη γούσταρα  τη ¨διαδικασία¨

που ήτανε η αφορμή ένα ταμπού να πέσει

κι εκείνο που απέφευγα  εντέλει να μ’ αρέσει.

Ποιο τ’ όφελος που έδενα σφιχτά τα παντελόνια;

Σκέφτομαι τώρα τι έχασα όλα αυτά τα χρόνια.

ΖΟΧΑΔΕΣ

Πρόσεχα τα οπίσθια όπως τους οφθαλμούς μου

τοίχο με τοίχο βάδιζα και άγρυπνος ο νους μου.

Από μικρός δεν έσκυβα να πιάσω το σαπούνι

στο στρώμα πάντα ανάσκελα ποτέ με το πηγούνι.

Μα οι αιμορροΐδες μου φύτρωσαν σαν τα σκόρδα

στο ύφασμα του δέρματος μόνιμη γίναν φόδρα.

Πήρα χιλιάδες αλοιφές και χάπια ένα φορτίο

κι απ’ τα παγάκια έγινε ο πισινός ψυγείο.

Πήρα μαντζούνια, βότανα μα οι ζοχάδες βράχοι

κι οι πόνοι οι ατέλειωτοι μου κύρτωσαν τη ράχη.

Μοιραία η επέμβαση η έσχατη ελπίδα

τη λύση θα την έδινε του χειρουργού λεπίδα.

Μπήκα μ’ ασήκωτη καρδιά μες στο νοσοκομείο

και μπρούμυτα με ξάπλωσαν σε ένα χειρουργείο.

Κι ενώ περίμενα ο γιατρός να ’ρθει με το νυστέρι

μπήκε αράπης δίμετρος με τ’ όργανο στο χέρι.

Πέρασε από πάνω μου σαν τον οδοστρωτήρα

που μες στα τούνελ προχωρά και ισοπεδώνει σκύρα.

Κι είχε μαζί του για βοηθούς πέντ’ έξι αραπάδες

που κονιορτοποίησαν αμέσως τις ζοχάδες.

Πήρα το εξιτήριο με τη σφραγίδα του ΙΚΑ

με ακριβό αντίτιμο του ανδρισμού την προίκα.

Θα πείτε, ότι στη ζωή προέχει η υγεία

μα ομολογώ τη γούσταρα  τη ¨διαδικασία¨

που ήτανε η αφορμή ένα ταμπού να πέσει

κι εκείνο που απέφευγα  εντέλει να μ’ αρέσει.

Ποιο τ’ όφελος που έδενα σφιχτά τα παντελόνια;

Σκέφτομαι τώρα τι έχασα όλα αυτά τα χρόνια.

Η ΓΕΙΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΓΙΩΡΓΗΔΩΝ

Σήμερα είναι τ' Αι Γιωργιού
μέρα ευλογημένη
και στην καρδιά της Άνοιξης
η πασχαλιά ανθισμένη.

Η γειτονιά των Γιώργηδων
προάστειο Μπαμπίνης
σε όποιο σπίτι και να μπεις
αβέρτα τρως και πίνεις.

Γιώργος εδώ, Γιώργος εκεί
Γιωργάκης και Γιωργία
τους εύχομαι να ζήσουνε
χρόνια πολλά με υγεία.

ΑΒΕΡΤΑ – πραγματικά λαϊκά τραγούδια

Νόμιζα πως οι ρεμπέτες

προ πολλού ¨την έχουν κάνει¨

και το λαϊκό τραγούδι

δια παντός έχει πεθάνει.

Μα όταν άκουσα το δίσκο

που ’γραφε απ’ έξω ¨αβέρτα¨

απ’ το βάρος της ψυχής μου

λες, σηκώθηκε η πέτρα.

Παίζαν μαγικά μπουζούκια

και στ’ αυτιά φωνή Αγγέλου

που ’χα χρόνια να ακούσω

απ’ την εποχή της Μπέλλου.

Ένας Άγγελος ρεμπέτης

μουσική, τραγούδι, στίχο

στα σοκάκια του Βαρδάρη

περπατάει τοίχο-τοίχο.

Σπάσε Άγγελε τα τέλια,

παίξε μάγκα  να γουστάρεις

τους καημούς σου και τα ντέρτια

να  τα πάρει ο Βαρδάρης.

ΤΟ ΧΡΗΜΑ Ο ΘΕΟΣ ΤΩΝ ΠΑΠΑΛΑΝΓΚΙ

Στην Τιαβέα των Σαμόα πήγε ιεραποστολή

σε ιθαγενείς να δώσει του Θεού την Εντολή.

Και τον Κύριο της Αγάπης τον ασπάστηκαν αυτοί

και πιστά ακολουθούσαν την Αγία τη Γραφή.

Μα όταν ήρθε στην Ευρώπη των ¨αγρίων¨ ο αρχηγός

είδε πως των ευρωπαίων άλλος ήταν ο Θεός.

Και γυρνώντας στην Τιαβέα απαντά σ’ όσους ρωτούν:

«¨τους πολιτισμένους¨ είδα είδωλα να προσκυνούν.

Ένα σιδερένιο δίσκο μα κι ένα βαρύ χαρτί∙

σύντροφοι, απ’ τους Παπαλάνγκι έχουμε εξαπατηθεί.

Της ισότητας το Πνεύμα, της αγάπης, της χαράς

το προδώσαμε για χάρη του ¨Θεού¨ της συμφοράς».

ΘΕΕ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΔΙΚΑΙΟΣ

Δυο γυναίκες σ’ αγαπάνε

και για πάρτη σου πονάνε

κι όλα είναι μια χαρά

μα εμένανε καμία

και η σύζυγος η μία

μ’ έχει γράψει έναν παρά.

Φίλε Γιώργο σε ζηλεύω

που όλα η φύση στα ’χει δώσει

μα εμένα, αδερφέ μου

δυστυχώς μ’ έχει μουντζώσει.

Ύψιστε δεν είσαι εντάξει

άλλα εσύ είχες διδάξει

πριν να πας στο Γολγοθά

δε ζητώ ελεημοσύνη

θέλω με δικαιοσύνη

να μοιράζεις τ’ αγαθά.

NEVERMORE ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ-ΔΥΟ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ-ΕΚΘΕΣΗ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ

Ο έρωτας κι ο θάνατος, η απώλεια κι η αγάπη

του βίου μας το νόημα και της ζωής τ’ αλάτι.

Στην ομορφιά του έρωτα ποίηματα ρόδα ανθίζουν

και στίχοι ανυπέρβλητοι το θάνατο ξορκίζουν.

Κι όταν μια νέα κι όμορφη οδεύει προς το μνήμα

είναι αφορμή για να γραφεί ένα σπουδαίο ποίημα.

Κι αν την ψυχή του ποιητή ντύνουν θανάτων ράκη

τότε μονάχα θα γραφεί ποίημα σαν το ¨Κοράκι¨.

Κι η επωδός του: ¨ποτέ πια¨ που κόκκαλα τσακίζει

παγκόσμια αναγνώριση στο ποίημα χαρίζει.

¨ΞΟΡΚΙΖΟΝΤΑΣ ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ¨

ΔΥΟ ΑΚΟΜΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΙΣ

ΣΑΒΒΑΤΟ 2 Απριλίου, ώρα 9μ.μ. 

στο θέατρο ¨ΧΡΗΣΤΟΣ ΤΣΑΚΙΡΗΣ¨ στη Σταυρούπολη

ΚΥΡΙΑΚΗ 3 Απριλίου, ώρα 9μ.μ.

στο Πολιτιστικό Κέντρο Ευόσμου

Παράλληλα θα φιλοξενηθεί 
-μόνο κατά τη διάρκεια αυτής της παράστασης-
η Έκθεση Φωτογραφίας  ¨nevermore¨του Φώτη Παλαιολόγου 

της ομάδας f14, εμπνευσμένη από την παράσταση.

Το ¨ΚΟΡΑΚΙ¨ , αυτό το αριστούργημα της παγκόσμιας ποίησης με την ευρηματική επωδό ¨nevermore¨, γράφτηκε από τον E. A. Poe  το 1845 και έκτοτε δεν έπαψε να συγκινεί και να εμπνέει. Όπως την ταπεινότητά μου, που τόλμησα να το μεταφέρω στα ελληνικά σε δεκαπεντασύλλαβο ομοιοκατάληκτο στίχο.

Αυτή η απόδοση αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τη σκηνοθέτη, τη χορογράφο, το μουσικό, τη σκηνογράφο και τους ηθοποιούς της πρωτοποριακής μουσικοχοροθεατρικής παράστασης, ¨ξορκίζοντας το Κοράκι¨. Με τη σειρά του αυτό το έργο, ευαισθητοποίησε την καλλιτεχνική ματιά του φωτογράφου, που με το φακό του, αποτυπώνοντας σκηνές της παράστασης,  δημιούργησε τα ποιητικά φωτογραφικά έργα της παρούσης έκθεσης*.

Μια σκυταλοδρομία τέχνης από τον Πόε μέχρι το Φώτη Παλαιολόγο …..

Άρης  Μπιτσώρης

*Κάθε φωτογραφία μπορεί να ειδωθεί ως ένα αυτόνομο φωτογραφικό δημιούργημα, αλλά και ως  ψηφίδα ενός ενιαίου εικαστικού έργου. Μια φωτογραφική έκθεση που επιβεβαιώνει αυτούς που ισχυρίζονται ότι η τέχνη με την οποία έχει μεγαλύτερη συγγένεια η φωτογραφία είναι η ποίηση. 

..........................................................................

..........................................................................

Την έκθεση ¨nevermore¨  οργανώνει και παρουσιάζει η ομάδα 

f14-ΚΟΙΝΟΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΩΝ

από την Παρασκευή 01-4-2016 έως 11-5-2016 

στην f14 gallery Μητσαίων 3, στην Αρχαία Αγορά

ΩΡΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ

ΔΕΥΤΕΡΑ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 19:00-22:00

ΣΑΒΒΑΤΟ 11:00-14:00

Τα εγκαίνια της  έκθεσης  Παρασκευή 01-4-2016, ώρα 20:30