ΕΥΘΑΝΑΣΙΑ με αφορμή την ¨αναχώρηση¨ του Α. Βέλιου

Απ’ τη στιγμή που ο άνθρωπος

θα εμφανιστεί στη ζήση.

η αντίστροφη η μέτρηση,

για εκείνον θα αρχίσει.

Κι αφού είναι η διαδρομή

σύντομη ως τον Άδη,

πρέπει τα γκέμια να κρατεί

απ’ το πρωί ως το βράδυ.

Μα αν η μοίρα, ανίατα,

χτυπήματα του δώσει

και την αξιοπρέπεια

βαριά του την πληγώσει

κι αν είναι φύσει αδύνατον

να την υπερασπίσει,

τότε μπαίνει το δίλημμα:

να ζήσει ή να μη ζήσει;

Μα πού τελειώνει ο βίος μας

κι ο θάνατος πού αρχίζει;

ποιος είναι εκείνος τελικά

που το αποφασίζει;

Το κράτος ή οι νομικοί,

κλήρος, δικαιοσύνη;

ποιος ανυπόκριτα λοιπόν

θα πει το τι θα γίνει;

Δε ζει από υποχρέωση

κανείς μας που να πάρει,

σ’ άλλον δε δίνεις τη ζωή

να σου την κουμαντάρει.

Μα είναι η ζωή δικαίωμα

κι αν φύγει ή θα μείνει

με σώας τας φρένας ο παθών,

ο ίδιος θα το κρίνει.