ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΥΤΟΧΕΙΡΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ

Ένα πιστόλι, ένα δέντρο κι ένα πτώμα

σαν μιας ταινίας φιλμ νουάρ το σκηνικό,

το αίμα που ’τρεχε απ’ τ’ αυτόχειρα το στόμα

έστελνε μήνυμα σαφώς πολιτικό.

R

Ήτανε, λέει, συνταξιούχος

σπετσέρης, φαρμακοποιόςˑ

δεν έγινε προνομιούχος,

με λόγια κι έργα αριστερός।

Στόχος του ήταν συνειδήσεις ν’ αφυπνίσει

όχι, δεν τράπηκε σε άτακτη φυγή

πιστά το στίχο του Καβάφη θα τηρήσει

μην ξευτελίσει τη ρημάδα τη ζωή।

Παιδί της χίμαιρας, αγνός και πεισματάρης

καρδιά εφήβου σε κορμί γεροντικό,

την τέφρα που άφησε θα σπείρει ο βαρδάρης

για να καρπίσει μες στο δίσεχτο καιρό.